Serie: Wij bidden
“En toen zij gebeden hadden, werd de plaats waar zij bijeenwaren, bewogen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en spraken het Woord van God met vrijmoedigheid.” (Handelingen 4:31 – HSV)
“Toen ze hun gebed beëindigd hadden, begon de plaats waar ze bijeen waren te beven, en allen werden vervuld van de heilige Geest en verkondigden de boodschap van God vrijmoedig.” (Handelingen 4:31 – NBV21)
Kun jij je voorstellen dat je niet meer vrijmoedig bent om het Evangelie van Jezus te delen? Misschien zeg je: “Ik ben dat nog nooit geweest en ik durf het heel vaak niet”. Dat begrijp ik heel goed, ik ben ook geen evangelist. Preken is niet zo ingewikkeld voor mij, maar in een massa mensen waar je geen rol hebt en je onbekend bent, vind ik het heel lastig. Dus denk niet dat ik alles heel makkelijk doe, dat is echt niet zo. Maar kun jij je ook voorstellen dat je niet meer durft vanwege de reactie die er is? Ik weet nog dat ik ooit ergens preekte en dat er iemand op de voorste rij zat die de hele dienst erg zuur en moeilijk zat te kijken en ik voelde de twijfels opkomen. Het was nog een kerkenraadslid in die gemeente ook.
Als je soms weerstand tegenkomt bij het delen van het Evangelie, dan weet je waarschijnlijk ook hoe het voelt als je daardoor geneigd ben om dat je boodschap maar af te zwakken. Dat zal voor de een groter probleem zijn dan voor de ander. Overigens, na die dienst kwam die man naar mij toe en zei: “Man, wat een geweldige preek, die ga ik deze week nog terugluisteren”. Ik dacht nog even: Zal ik zeggen dat hij voortaan niet zo zuur meer moet kijken, maar ik heb mij ingehouden, hij kon ook niet veel aan zijn gezichtsuitdrukking doen. Misschien schiet je bij dit verhaal een beetje in de lach, maar voor mij was dit echt even lastig.
Ik begrijp daarom wel wat er bij de apostelen gebeurde op het moment dat ze met vrijmoedigheid het Evangelie preken en daardoor in de gevangenis terecht komen. Eerst genezen ze iemand, vervolgens vertellen ze dat ze het in de Naam van Jezus doen. Daardoor belanden ze in de gevangenis. Ze kunnen natuurlijk er niet veel mee, want ze deden alleen goede dingen. Dus proberen ze hen onder druk te zetten en ze bevelen hen niet meer in de Naam van Jezus te spreken. Petrus en Johannes maken daar wel gelijk korte metten mee en zeggen dat ze God toch echt gehoorzamer zullen zijn dan hen.
Op zich gaat het met Petrus en Johannes wel goed, maar de gemeente die aan het bidden was voor hen, daar gebeurt wat anders. Op het moment dat Petrus en Johannes zijn vrijgelaten en de broeders en zusters vertellen wat ze hebben meegemaakt, gebeurt er bij de gemeente iets. Er ontstaat een soort angst. En ze bidden om vrijmoedigheid. Ze spreken God aan op Zijn beloften en vragen God of Hij het niet heeft gezien welke dreigementen er geuit zijn. Ze hebben vrijmoedigheid nodig omdat ze anders niet meer verder durven gaan.
Nu hoor ik nogal eens een opmerking als: “Je hoeft niet bang te zijn, God is altijd bij je”. Dat klopt, God is altijd bij je en misschien zou je ook niet bang hoeven te zijn, maar als ik lees wat er hier gebeurt, is er niemand die met zo’n dooddoener reageert. Dat gebed dat ze doen, waarin je uitspreken wat ze ervaren, daar reageert God niet op voor een engel te sturen die dan zegt dat ze niet moeten zeuren, maar op het moment dat ze met elkaar hiervoor bidden, begint de grond te bewegen. God reageert met een hemelse manifestatie. En als je dan doorleest, lees je dat ze gelijk vrijmoedigheid hebben.
Weet je wat de les is van dit gebed? Dat je juist met God moet delen wat je voelt en ervaart en wat je lastig vindt. En echt, de kans dat jij ook de grond voelt bewegen is misschien helemaal niet zo groot. Maar geloof jij dat als God je opnieuw Zijn kracht geeft dat er wel vrijmoedigheid komt waardoor je wel de volgende stap kunt zetten? Deel waar je tegenaan loopt, juist in je gebed en laat dan ook mensen voor je bidden. Gebed is echt niet de oplossing voor alles, maar in gebed ligt wel de grootste kracht die we van God hebben gekregen. Laten we daar dan ook gebruik van maken.
Gebed: Heer. Ik kom bij U met al die dingen die ik lastig vind als het gaat om mijn vrijmoedigheid. Help mij om niet naar de omstandigheden te kijken, maar naar U. Geef mij telkens opnieuw U vrijmoedigheid en het vertrouwen dat U mij zult leiden.