“Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben. In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen.” (Johannes 16:33 – HSV)
“Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij Mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: Ik heb de wereld overwonnen.’” (Johannes 16:33 – NBV21)
Ik wil deze keer iets met je delen wat ik al lange tijd op mijn hart heb. Zeker nu net na Pinksteren is dat wellicht een goed moment. Ik wil je ook uitdagen om mee te denken en reageer ook gerust. Misschien was jij, net als ik, afgelopen dagen op de Pinksterconferentie. Dat betekent dat je vandaag weer terug bent op aarde, tenminste zo voelt dat bij mij wel altijd weer. Het is misschien bijna wel het nadeel van een conferentie waar je zo geraakt wordt: De dagen erna voel je soms allerlei emoties omdat je gewoon weer in die weerbarstige wereld van elke dag staat. Iets anders dat de Pinksterconferentie eigenlijk altijd met mij doet is het geloof in de kerk en de hoop voor de kerk aanwakkeren.
Ik wil je eerst een vraag stellen: Wil jij eens beschrijven wat jouw droom is voor de kerk in Nederland? En de tweede vraag die ik je wil stellen is de vraag of jij ook daadwerkelijk hoop hebt voor de kerk? Ik vraag je dus niet wat er allemaal niet goed gaat en ook niet om een beschrijving hoe je de huidige stand van zaken bekijkt, maar ik vraag je hoe het gesteld is met jouw hoop en geloof voor de kerk in Nederland. Ik ben namelijk van één ding meer dan overtuigd: Als dat waar we op een Pinksterconferentie (of andere momenten dat jij echt geraakt bent door wat God in ons land doet) volmondig ‘amen’ op zeggen, in praktijk zouden brengen met elkaar, wat zou dat voor de kerk betekenen? Nu moet je niet te snel zeggen: “God moet het zegenen en God moet de kerk nog wel willen”. Daar heb je in zekere zin echt gelijk in, maar mijn ervaring is dat dit soort opmerkingen je passie en je verlangen voor de kerk altijd weer uitblussen en ervoor zorgen dat de moed weer in je schoenen zakt.
Als er één ding duidelijk is, is het dat Jezus tegen Zijn gelovigen zegt dat je in de wereld verdrukking zult hebben. Dat is zo en dat zal zo zijn. Die verdrukking is erg breed in te vullen, dat is namelijk ook de ontmoediging die we als kerk soms ervaren. Jezus zegt er namelijk wel iets bij. Hij zegt: Maar hebt goede moed, want Ik heb de wereld overwonnen. Met andere woorden: Er zal tegenstand zijn, maar die mag jou nooit vleugellam maken, maar dat moet er voor zorgen dat jij beseft dat jij deelt in de overwinning van Jezus op deze wereld en dat jij daarom mede een overwinnaar bent.
De kerk is door Jezus Zelf in staat gesteld om dezelfde dingen te doen als Jezus (Johannes 14:12). Ik merkte zelf opnieuw op de Pinksterconferentie dat, toen tijdens de zondagavonddienst de ruimte kwam dat iedereen ook met zieken mocht bidden, dat ik mij bijna los voelde schieten. De omgeving was zo veilig om het daar gewoon te doen op de manier die dan goed is. Degenen die mij kennen weten wat voor geloof ik heb voor de kracht van gebed maar ook hoe ik kan opgaan in aanbidding, zeker ook op zo’n plaats. Het zijn maar twee voorbeelden en ik kan er nog wel meer noemen. Je kunt dan zeggen: Heerlijk om zo opgebouwd te worden. Maar als dit alleen op die momenten gebeurt en het geen uitwerking krijgt in het leven daarna, dan gebeuren er twee dingen. In de eerste plaats is dat net zo egoïstisch als dat je op zondag naar de kerk gaat voor een goeie preek, zodat jij een goed gevoel hebt. En het tweede, dat misschien nog wel erger is, maken we daarmee te kerk vleugellam.
Als jij echt droomt van de kerk van Jezus, als jij echt verlangt naar een kerk die opnieuw zeggingskracht krijgt, dan zul je door die barrières heen moeten breken die jou tegenhouden om gewoon door te gaan waar je met Pinksteren volmondig ‘amen’ op zei. En geloof mij, ik zeg dit niet eenvoudig, want ik worstel hier zelf ook net zo goed mee. De enige manier is dat we aan de ene kant intens blijven wandelen en leven met Jezus, maar de andere kant is ook dat we elkaar blijven aansporen, aanvuren om dat te doen wat Jezus deed. Strek je uit naar leven veranderende momenten in de leven van mensen die op je pad komen, strek je uit naar wonderen en tekenen, strek je uit naar een kerk die het verschil maakt en die kerk dat ben jij! Aanbidt God met alles wat je in je hebt en blijf dat doen, ook als de muziek nu weer is verstomd. Maak die keus om echt zo te leven. Kies om gewoon te bidden met je collega die het moeilijk heeft, kies om over die tobberd op straat de Naam van Jezus uit te spreken. Laat het niet bij alleen een mooi shirt met de tekst “I speak Jesus”, maar doe is. Ik geloof dat als we zo leven, dat er hoop is voor de kerk in Nederland. De keus is aan jou! Niet als een activiteit of een actie, maar als een levenshouding waarin al deze dingen gewoon normaal zijn in je wandel met Jezus.
Gebed: Heer, ik spreek Uw Naam opnieuw uit over de kerk in Nederland, ik proclameer dat Uw Naam sterker is dan elke tegenstand en dan elk ongeloof. Ik wijd mij opnieuw toe aan U.
