Thema: Door de wind
“Maar zo zijn de goddelozen niet: die zijn juist als het kaf, dat de wind wegblaast.” (Psalm 1:4 – HSV)
“Zo niet de wettelozen! Zij zijn als kaf dat verwaait in de wind.” (Psalm 1:4 – NBV21)
Het zijn niet alleen letterlijke beelden die de Bijbel oproept als het over de wind gaat. De Bijbel spreekt ook heel vaak figuurlijk over de wind. Een van die dingen waar de Bijbel spreekt over figuurlijke wind is het beeld van het kaf en het koren. Het is opmerkelijk hoe vaak je in de Psalmen de zin tegen komt: “Als het kaf, dat de wind wegblaast”. Eigenlijk is God dan de wind. Niet eens altijd lees je dan dat God ook daadwerkelijk als de wind fungeert, soms is het ook gewoon een belofte dat de ongelovigen of de goddelozen het kaf zijn dat de wind wegblaast. De wind staat dan symbool voor het onderscheid dat gemaakt wordt door God.
Het kan ook zo zijn dat er oordelen komen, waardoor het kaf van het koren gescheiden wordt, maar hoe dan ook is in dit beeld duidelijk dat God functioneert als de wind om het verschil aan het licht te brengen. Je leest soms ook daadwerkelijk het gebed of God op die manier wil ingrijpen en de tegenstanders op die manier wil wegblazen. Je zou nog even kunnen zeggen dat God middelen gebruikt die als wind kunnen functioneren, maar ik denk dat we dichterbij God blijven als we zeggen dat Hij de wind is. En dat Hij verschillende manieren gebruikt is dan natuurlijk waar, maar als je weer even terugdenkt aan het paradijs, dan herkende Adam God aan de wind. En in dit beeld is God Degene Die het onderscheid maakt.
Het kan dan dus God zijn die in het oordeel komt, maar het kan ook, zeker in het directe ingrijpen ook God veel letterlijker zijn dan alleen in het oordeel. Ook Gods directe ingrijpen hoort hier dan dus bij. Nu is het bij Psalm 1 vooral het beeld van de goddeloze die als kaf wordt gezien. Je kunt je dan afvragen wie dat dan zijn. Zijn dat altijd verschrikkelijke misdadigers? Als je het woord even letterlijk neemt, dan scheidt God degenen die zonder Hem zijn. Het symbolische beeld van de wind raakt iedereen die zonder God leeft.
Misschien zijn wij vaak gericht op het grote onrecht wat God dan aan de kaak stelt, maar de laatste tijd krijg ik ook steeds meer het gevoel dat God ook kaf van koren aan het scheiden is door de tijd waarin wij leven. Ik heb de laatste tijd menigmaal de discussie gevoerd hoe de kerk er na corona uit zou zien. Hoeveel mensen zijn er dan nog over in de kerk? En soms houd ik ook echt mijn hart vast. Ik kom soms in gemeenten waar echt niet veel mensen meer over waren al voor corona, maar waar ik vrees voor de toekomst. Je kunt je afvragen hoe dat komt, maar zou het zo kunnen zijn dat op veel plaatsen in de kerk de boodschap is verworden tot een sociaal geheel waar we vooral lief moeten hebben en waar het Woord eigenlijk al lang is verdwenen? Kennen we als kerk echt nog de kracht die Gods Woord in zich heeft?
Zou het kunnen dat deze tijd ook nodig is als Gods wind die op dit moment door de kerk gaat? Niet om de kerk weg te blazen, al zal dat soms echt ook het gevolg kunnen zijn, maar veel meer dat God bezig is om een kerk over te houden die erop gericht is om Hem echt te dienen. Zo is God al zo vaak bezig geweest. Hij wil maar één ding: Goud tot zuiver goud maken en wat geen goud is aan het licht brengen. Als je zo kijkt naar de wind die scheiding maakt met de figuurlijke wind, dan geeft dat ook moed om vol te blijven houden. Ook als we de kerk terug zien gaan in aantallen, dat wil niet zeggen dat de kerk ook in kracht achteruit gaat. Soms zorgt de wind juist voor de versterking van wat zwak is, omdat God dat wat niets is wegblaast. Zou dan de kerk ook sterker kunnen worden, juist als de wind door ons land gaat en kunnen we God ook danken voor wat Hij op deze manier doet.
Gebed: Heer, als U scheiding maakt, zult U ons goud meer laten blinken en wat geen goud is opruimen, zodat Uw bruid echt voor U zal schitteren.
