Thema: Terugkeer
“Dood dan uw leden die op de aarde zijn: ontucht, onreinheid, hartstocht, kwade begeerte, en de hebzucht, die afgoderij is.” (Kolossenzen 3:5 – HSV)
“Laat dus wat aards in u is afsterven: ontucht, zedeloosheid, hartstocht, lage begeerten en ook hebzucht, hebzucht is afgoderij.” (Kolossenzen 3:5 – NBV21)
Mag ik vandaag even kritisch zijn? Niet op de hele wereld ofzo, niet op de overheid, maar gewoon even op de kerk in het algemeen. En je weet het, de kerk dat zijn wij, jij en ik en iedereen die in Jezus gelooft. Deze serie over ‘terugkeer’ is niet zomaar begonnen. Daar zat al een denkproces voor. Het denkproces over de noodzaak om echt terug te keren tot God, persoonlijk, als kerk en als samenleving. Alleen is dat altijd wel heel makkelijk als we het dan al snel gaan hebben over de samenleving om ons heen en ons land en volk dat steeds verder bij God vandaan is gegaan. Want even eerlijk, hoe zit dat dan met de kerk, de verzameling van gelovigen? Of mogen we deze vraag niet meer stellen? Waar leef je uit?
Als je Paulus leest dan merk je bij hem altijd iets van leven op aarde en leven in de hemel. En altijd zit er bij Paulus iets in dat je leven op aarde, niet je focus op de aarde moet zijn. Paulus denkt veel meer vanuit je plaats in de hemel als de basis waar vanuit je leeft. Als je dat doet, dan is de hemel je thuis en word je daardoor gevoed. Daarom zegt Paulus: “Als je met Christus bent opgewekt, zoek dan de dingen die boven zijn. Dat is niet zomaar een mooie uitspraak, maar het is een opmerking die draait om de vraag waar je nu voor leeft.
Dan wordt de volgende spannende vraag in hoeverre wij zo beïnvloed zijn door de manier van denken van onze tijd, dat onze focus vaker op het aardse ligt dan op het hemelse. Nu hoop ik dat jij daar geen last van hebt en dat jij altijd een hemels leven leidt, maar Paulus gaat hier zo vaak op in, dat ik wel aan moet nemen dat ik niet de enige ben die het soms heel lastig vind om niet gericht te zijn op het leven hier op aarde. En ja, je leest het goed, daar heb ik ook regelmatig echt last van. Materialisme, verlangen naar dingen waar je je vanaf kunt vragen of dat nu echt nodig is. Ik kan dat heel concreet maken, maar dat kun jij zelf wel. Waar wil jij meedoen met het eindeloze verlangen naar meer hier op aarde. Het hele seculiere en liberale denken is helemaal tot op ons bot bij ons binnengekomen.
Paulus zegt, en dan gaat het echt over het thema ‘terugkeer’: Dood dan je leden die op de aarde zijn. Dat wat trekt naar het leven hier op aarde, dood dat. En hij maakt het ook concreet door ontucht te noemen, maar ook onreinheid, hartstocht, kwade begeerte en hebzucht. En ik denk dat als hij alleen hebzucht had genoemd, dat de meesten van ons daar al in struikelen. Bijna niemand kiest voor eenvoud en soberheid als dat niet nodig is. En dan is de vraag terecht of dat de kerk nog wel op haar plaats is. Je kunt het over de samenleving hebben, maar hoe zit het bij ons zelf? Leven wij vanuit onze hemelse identiteit, of zijn wij aardser dan wij willen toegeven.
Heeft de kerk nog wel zeggingskracht als wij ons niet onderscheiden door te leven uit onze hemelse identiteit? Een gemiddeld antwoord op deze vraag is vaak een wat geïrriteerd: “Maar we mogen toch zeker wel gewoon genieten en het is toch niet verkeerd om…” Is genieten niet vooral leven vanuit je hemelse identiteit? Dat is toch het echte leven waarvoor we gemaakt zijn? Misschien schiet is, samen met Paulus, nu door, maar toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat hier een kern zit van de kerk in Nederland. We zijn wel kerk met elkaar, maar is God het absolute centrum in ons leven, of is Hij dat niet? En als Hij dat niet is, dan begint de noodzaak van terugkeer eerst bij ons, zodat we Hem weer maken tot het centrum van ons leven waarvan we alles laten afhangen en door laten bepalen.
Gebed: HEER, laat ons zien al die momenten dat we aards leven en waar we niet hemels leven, zodat we werkelijk weer zullen wandelen in onze bestemming: Onze hemelse identiteit in Christus.
