Thema: Rust
“Een hand vol rust is beter dan beide vuisten vol zwoegen en najagen van wind.” (Prediker 4:6)
In de achterliggende tijd kwam ik een artikel van iemand tegen die al op een hele hoge leeftijd was gekomen en nog steeds volop in zijn bedrijf werkte. En op hele hoge leeftijd, was dan echt ruim de negentig jaar voorbij. Het eerste gevoel dat ik kreeg was dit: “Dan is je leven straks voorbij en heb je alleen gewerkt en ben je vergeten te genieten”. Nu is dat genieten misschien ingevuld door mij en heeft deze persoon wel echt genoten, maar dat gevoel van altijd bezig zijn voor je bedrijf en dan is straks je leven voorbij, wat heb je dan?
Ik heb het nu nog niet eens over de vraag of die persoon ook zou weten of het richting de eeuwigheid met God goed zit. Alleen al dit leven alleen bezig geweest met jagen. Wat heb je dan? Of iemand die op hoge leeftijd toch nog maar aan een nieuwe klus begint, maar het vele geld niet eens kan uitgeven. Ik denk dat je wel aanvoelt welk gevoel ik bij dat verhaal kreeg. En misschien is het ook wel oprecht heel erg lastig om te stoppen met jagen. Kennelijk vond de Prediker dat ook al en was dat in zijn tijd ook al aan de orde. Je kunt beter een hand vol met rust hebben dan dat je met twee vuisten aan het zwoegen bent. Want dat eindeloze zwoegen, wat levert dat op? Het najagen van iets dat uiteindelijk niet meer is dan wind. Het waait weg en je ziet er niets meer van terug.
Als je even twee verzen terugleest dan merk je dat de Prediker er nog iets aan toe voegt. Dat eindeloze zwoegen en je bekwamen in je werk en daarmee echt tot de top gaat behoren van degenen die jouw werk doen, dat levert nog iets op: Afgunst van je naaste. Met andere woorden, je kunt eindeloos veel geld verdienen, maar het is nog maar de vraag of je daar iets mee kunt, want als je leven voorbij is en je bent vergeten van de rust te genieten, heb je het allemaal voor niets verzameld, maar ook de afgunst die het je oplevert, maakt je leven er zeker niet gezelliger van. Velen worden jaloers op je, terwijl je met iets bezig bent dat ook jezelf niets oplevert dat echt duurzaam is.
En laten we eerlijk zijn, wij Nederlanders zijn een ijverig volkje. Wij zijn gewend om altijd hard en veel te werken. Maar al te vaak om door je werk je identiteit te verdienen, want het geeft je aanzien. Kijk maar eens hoe we reageren op de vraag wie je bent. Dan vertellen we meestal het eerste wat we doen en helemaal niet wie we zijn. De Prediker daagt je vandaag opnieuw uit om te leven uit de rust. In de rust met God ontvang je namelijk de identiteit van diegene die jij echt mag zijn. In die rust ben je namelijk niet bezig om iets te verdienen, je jaagt dan geen wind na en je zwoegt niet om van betekenis te zijn. Leven uit de rust betekent ook dat je van betekenis bent zonder dat je iets doet.
Nee, het is niet de bedoeling om luie mensen van ons te maken, maar het is wel de bedoeling om je echt te laten leven. Leven vanuit de rust. Toen ik diep in mijn burn-out zat stelde mijn psycholoog mij de vraag: “Wie ben jij als je op de hoek van je bank zit en niets meer kan”? Ik moest haar het antwoord schuldig blijven, want mijn waarde was gaan zitten in alles wat ik deed, zelfs in de kerk. Zwoegen, wat afgunst en najagen van wind opleverde. Waardeloos om zo te leven. Hard werken is niet erg, als je het maar doet vanuit die ene hand met rust waar jij in die rust je identiteit in Hem vindt. En als je dat doet, ga je op een nieuwe manier hard werken.
Gebed: Heer, leer mij keer op keer mijn identiteit in U vinden en leer mij van daaruit te leven, echt te leven.
