Thema: Op pad met Paulus
“En een zekere vrouw, van wie de naam Lydia was, een purperverkoopster uit de stad Thyatira, die God diende, luisterde naar ons. En de Heere opende haar hart, zodat zij acht gaf op wat door Paulus gesproken werd.” (Handelingen 16:14)
Is het voor jou altijd duidelijk wat Gods plan met je is en is voor jou altijd duidelijk wat jouw volgende stap zal zijn? Ik denk dat de kans groot is dat dit niet zo is. Toch zou ik je ook willen vragen of dat dan belangrijk is? Moet jij altijd gelijk al weten wat Gods weg met jou is? Of hoort juist dit ook bij het avontuur met God, waarbij je dit nu juist niet weet. Als zelfs Paulus ons laat zien dat hij het lang niet altijd precies weet, zouden wij dat dan wel moeten weten? Het is misschien ook wel gewoon goed als we wat vaker tegen elkaar zeggen dat wij soms helemaal even Gods weg niet zien, maar dat we mogen vertrouwen dat zelfs als wij het niet weten, God nog steeds ons leven leidt.
Het is duidelijk dat Paulus soms echt niet wist waar God hem naartoe wilde sturen en soms probeerde hij ook maar gewoon even wat uit. Niet omdat hij eigenzinnig wilde zijn, maar gewoon omdat hij dan probeerde te doen wat zijn hand vond om te doen en omdat niets doen ook geen optie was. Het enige dat er dan gebeurde was dat God duidelijk maakte dat Zijn weg toch anders was en op die manier kwam Paulus uiteindelijk via een visioen in Filippi terecht. Een bijzondere stad in het Griekse land, wat een Romeinse kolonie was in Griekenland.
En ook daar doet Paulus voor ons gevoel maar gewoon iets waarvan hij dacht dat het goed was. Er was daar namelijk al een gemeente. Of in ieder geval een samenkomst. Langs de rivier kwamen een aantal vrouwen bij elkaar en daar spraken Paulus en zijn gezelschap met deze vrouwen en het blijkt dat vooral Paulus het woord voert. Op dat moment ontmoeten we voor de eerste keer Lydia. En eigenlijk is dit ook weer een bijzondere situatie.
Vaak zeggen we natuurlijk dat door de prediking van Paulus Lydia tot geloof is gekomen. Je kunt je ook de vraag stellen of dit werkelijk zo is geweest. Natuurlijk gebeurt er niets door Paulus, maar doet de Heilige Geest dat, maar zo bedoel ik het even niet. Er staat namelijk niet dat Lydia door de woorden van Paulus tot geloof is gekomen. Er staat dat ze acht gaf op de woorden van Paulus en dat zij zich liet dopen. Ja, God opende haar hart voor die woorden, maar wat is nu het gevolg van dat acht geven op de woorden van Paulus? Is dat ze begon te geloven of is het dat zij zich liet dopen?
Ik stel die vraag ook maar gewoon even omdat er daarvoor al staat dat Lydia God diende. Dat was al voordat ze acht gaf op de woorden van Paulus. Hoe is dat daar er nu aan toe gegaan? Het was de eerste keer dat Paulus in Filippi kwam met het Evangelie, dus op basis daarvan kun je je wel afvragen hoe zij dan het Evangelie al gekend kan hebben. Wat in ieder geval wel zo was, was dat er daar wel een groep heidenen waren die het Joodse geloof trouw waren geworden.
Eigenlijk gebeurt hier precies als dat toen overal onder de Joden had moeten gebeuren. Door haar trouw aan de God van Israël, kende ze alle beloften en wat bij de meeste Joden niet gebeurde, gebeurde wel bij Lydia: De woorden van Paulus bevestigden alles wat ze al had gehoord. Haar Joodse geloof werd het Christelijke geloof. Dat was altijd Gods bedoeling al geweest. Elke Joodse gelovige had in Christus de vervulling moeten zien van alle beloften over de Messias. Dat gebeurde bij Lydia wel op het moment dat ze acht sloeg op de woorden van Paulus. Maar het laat ook zien dat ook een geloof dat van stap tot stap bevestigd wordt een geloof is dat God geeft en werkt.
Dan wordt duidelijk dat dit geloof ook de uitwerking heeft van de doop. Ze laat zich dopen want ze gelooft met alles dat in haar is en dan moet ze ook gehoorzaam zijn aan dat wat erbij hoort. En misschien heeft dit er voor gezorgd dat ze de gemeente waartoe ze behoorde niet meer kon blijven bezoeken op het moment dat ze Joods bleven geloven. Wat wel gebeurt is dat door haar getuigenis ook haar hele gezin tot geloof komt. Ik geloof niet zo heel erg in een theorie dat zij allemaal gedoopt worden vanwege hun moeder Lydia. Dat is een gevolg geweest van de opdracht: “Geloof en laat je dopen”. Dat is niet om een doopdiscussie te starten, maar dat is omdat het hier gaat om een situatie hoe het daar was.
Door alles heen laat God zien dat wat al gezaaid is, soms nog bedekt onder allerlei religieuze vormen, door God wordt gebruikt om het tot volle glorie te brengen en tegelijk stelt ze ook haar huis open voor hen die door God zijn gezonden. En misschien moet je dan wel zeggen dat niet de doop het bewijs was, maar haar herbergzaamheid. Dat is de echt vrucht van haar geloof en dan leg je de focus op geloof en wat dat in het dagelijks leven tot gevolg heeft. Zo kunnen we dan ook elkaar aankijken en deze spiegel ons ook voorhouden of de staat van ons geloof is af te leven van onze daden, soms zelfs op plaatsen waar God amper een plaats heeft.
Gebed: Heer, veel dingen weten we niet precies, maar bij Lydia weten we wel dit: Ze geloofde helemaal in Jezus en haar leven was er een bewijs van en in plaats over allerlei zaken de discussie te gaan voeren, vragen wij ons af of ons leven een bewijs is van ons geloof.
