"En dat niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop. (Romeinen 5:3 en 4)
Pasgeleden zei iemand tegen mij dat het niet klopt als je in het Koninkrijk werkt dat je vaak twee stappen vooruit gaat en dan weer eentje terug. Het zou zo horen te zijn dat je altijd met drie stappen vooruit gaat. Het klinkt allemaal heel erg mooi, maar ondanks de bijzonder grote dingen die ik in Gods Koninkrijk meemaak, kan ik niet zeggen dat het altijd vooruit gaat, voor mijn gevoel. En de bijzondere tekenen en wonderen van God, waar ik regelmatig heel dichtbij sta, zijn heel mooi, maar de tegenstand is er ook, zeker als je vormen en tradities wil doorbreken om echt het Woord de eerste plaats te geven.
Paulus maakt ons na de vrede en de toegang wel duidelijk dat er ook verdrukking is en dat deze heel belangrijk is. "Want", zegt hij, "de verdrukking werkt uiteindelijk volharding uit." Ik weet niet hoe het jou vergaat in Gods Koninkrijk, maar mijn verlangen tot Gods Koninkrijk en mijn liefde voor God is zo groot, dat als dingen die je opbouwt, weer achter je rug worden afgebroken, dat ik met nog meer volharding opnieuw begin. En weet je waarom? Heel eenvoudig: het gaat om Gods heerlijkheid en glorie. Het geloof in Jezus maakt toch dat je het onmogelijk kan toestaan dat Zijn werk niet door zou gaan?
Iemand zei pas tegen mij: "Als ik voor jou bid, zie ik een beeld van een man die tegen de stroom inzwemt, maar toch blijft doorgaan." Moet je met zo'n, misschien wel profetisch beeld, zo blij zijn dan? Dan ontbreekt de rust toch en overheersen de teleurstellingen? Tenminste, dat dacht ik wel even. Maar toch, als je dan over deze woorden van Paulus doordenkt en ook beseft welke onmogelijke wegen hij moest gaan en wat hij heeft gehad aan tegenslag en nog veel erger dan dat, hij hield het nooit voor gezien. Omwille van zijn Koning bleef hij doorgaan. De liefde tot Jezus is sterker dan alle tegenslag en vervolging.
Het is vanuit het Grieks duidelijk dat de vervolging die Paulus hier noemt een vervolging is die van buitenaf komt. En juist die vervolging werkt volharding en als je dan uit ondervinding ziet, ervaart en voelt hoe God daarin meekomt en in die situaties erbij is en verder helpt, dan kom je hoe dan ook altijd bij de hoop uit. En soms raak je het geloof in situaties echt wel kwijt, maar het kan voor je geloof gewoon niet zo zijn dat God Zijn werk loslaat en daarom kun je ook het bijltje er niet bij neergooien.
En echt, ik wil je vragen om God de ruimte te geven in jouw omstandigheden waarin Hij kan laten zien dat als jij volhardt, dat Hij je laat ondervinden dat jij mag hopen op doorbraken in jouw situaties. En hoe vaker jij gaat ervaren dat door vol te houden God je laat ondervinden dat Hij daar doorheen Zijn zegen geeft, hoe groter je hoop wordt die Hij nooit zal beschamen.
Gebed: Vader, leert U mij steeds meer volharden, juist ook als er vervolging en tegenslag is, zodat ik steeds meer zal ondervinden dat mijn hoop op U nooit beschamen zal!
