"En de HEERE liet hem heel het land zien" (Deuteronomium 34:1)
We hebben een heel stuk overgeslagen, deels omdat het hele boek Deuteronomium herhaling is van de wetgeving. En verder nog wat dingen die niet direct met de woestijnreis te maken hadden. En Mozes heeft zojuist zijn laatste toespraak gehouden. Hij heeft het volk gezegd dat zijn leven er op zit, maar dat Jozua verder zal gaan met het volk. Er komen nog heel wat waarschuwingen en beloften. Beloften dat als het volk Gods stem gehoorzaamd, dat God hun leven zal zijn! Maar nu, nadat hij elke stam apart heeft gezegend, zit het er op.
Hoe moet dat geweest zijn voor Mozes? Het moment dat God zei dat hij voor het laatst een berg moest opklimmen om het hele land nog te mogen zijn. Want wat komt daarna dan? Dan zal hij sterven, maar hoe zal dat dan zijn? Hoe zal het zijn als we straks, eindelijk na zo'n lange woestijnreis, eindelijk Thuis mogen komen? Maar vooral hoe zal dat moment van sterven zijn? Het kan ons zo bang maken. En toch... we ontkomen er niet aan, ook Mozes ontkomt er niet aan. De zonde van Mozes maakte dat hij niet verder mocht gaan.
Maar voordat Mozes door God werd weggenomen en door God persoonlijk werd begraven, mag hij eerst het hele land nog zien. Even een blik op het land dat overvloeit van melk en honing. Even zien wat aan de andere kant van de grens is. En wat Mozes daar zit is maar een aards koninkrijk. God laat ons verder kijken. God laat ons over de eeuwige grens heenkijken en Hij neemt je mee de berg op. En eigenlijk is er maar ene berg te bedenken waar vandaag het uitzicht het bijzonderste is. Het beste zicht op onze eeuwige toekomst hebben we op de berg Golgotha. Daar laat God ons een toekomst zien die met geen pen is te beschrijven.
Door het geloof geeft God ons een blik op de toekomst in het land van de eeuwigheid. Er is uitzicht door het geloof. Straks gaan wij over de grens, als wij ons hoofd neerleggen en God de zorg voor onze ziel op Zich neemt dan gaan wij het Beloofde Land binnen. En straks zullen we daar met lichaam en ziel zijn als Jezus is teruggekomen. Een land dat overvloeit van vrede en genade. Daar zal alles zijn wat we hier missen. Nu nog zoveel strijd, maar daar zal de rust worden geschonken en het vette van Gods Huis werkelijk worden geproefd.
En Mozes, hij sterft voor de grens. In deze geschiedenis wel, maar God begraaft hem Zelf. God legt Mozes neer op de plaats waar Hij hem Zelf toedekt. Of misschien is Mozes net als Henoch ineens naar Huis gehaald. Er staat hier wel dat Mozes door God begraven is, maar dit kan ook er zo staan omdat iets anders het begrip van de schrijver te boven ging.
Nog even op aarde en dan wordt elke gelovige opgenomen in Gods eeuwige heerlijkheid. Soms laat God er hier op aarde al iets van zien. Hij belooft straten van goud, maar vooral volmaakte vrede en rust. Wat een uitzicht en wat een toekomst!
Gebed: HEER, Mozes zag slechts een land dat een aards koninkrijk zou zijn, maar ons laat U een toekomst zien tot in eeuwigheid, waar alles volmaakt zal zijn naar Uw diepste verlangen. Daar zal geen zonde en ongeloof meer zijn. Daar ben ik echt Thuis.
