Thema: Kolossenzen
“Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus.” (Kolossenzen 2:17 – HSV)
“Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is van Christus.” (Kolossenzen 2:17 – NBV21)
Als je een klein beetje begint te begrijpen wat de achtergrond is van opmerkingen die Paulus maakt, dan moet je wel tot de conclusie komen dat er dwaalleraren in Kolosse zijn geweest die er echt een gigantische puinhoop van hebben proberen te maken. Tegelijk, als je het goed analyseert, merk je dat die dwaalleer van die tijd helemaal nog niet weg is. Het is ook wel een beetje lastig om echt heel erg precies te zeggen wat er nu wel en niet speelde. Het zou ook zomaar kunnen dat je zelf een beetje weerstand kunt krijgen tegen de opmerkingen van Paulus, omdat ook voor ons sommige tradities echt heel erg belangrijk zijn geworden. Tradities die boven het Woord komen te staan, zijn misschien wel de lastigste thema’s in de kerk om te bespreken.
Als je goed leest merk je dat Paulus vanaf vers 16 begint om een paar punten op te sommen waar de dwaalleraren mee bezig waren. Er speelde van alles rond de spijswetten, de feestdagen en de sabbat. Daarnaast speelde er ook iets met engelenverering, die een soort tussenpersonen waren om tot God te naderen en een soort nederigheid die heel anders is dan de nederigheid als de vrucht van de Geest. Bij die laatste dingen is het eigenlijk heel erg duidelijk dat dit menselijke bepalingen zijn, of zelf nog erger, afgoderij. Bij die eerste dingen is dat helemaal nog niet zo duidelijk. De zin die dan volgt is wel even lastig om te begrijpen. Wat bedoelt Paulus dan met de schaduw van de toekomende dingen?
Als je naar de eerste paar woorden kijkt, gaat dat duidelijk om de wetgeving van het Oude Testament. Daarover mag niemand je veroordelen. Dus als jij als heidenen vlees eet wat een Israëliet niet mocht eten, dan mag je daar niet over veroordeeld worden. Je kunt dus ook als christen niet zeggen: “Je mag geen varkensvlees eten, omdat God dit heeft verboden”. Maar ook de manier van het houden van feestdagen zoals die golden in het Oude Testament, daar zit geen enkele verplichting aan. Ik merk dat het in sommige kringen een vorm begint te worden om de feesten van het Oude Testament te vieren. Even los van de vraag of dit nu alleen gold voor Israël of voor iedereen, maar Paulus duidelijk dat je hierover nooit een oordeel over elkaar mag hebben als iemand die niet doet. Het zijn allemaal schaduwen van de toekomende dingen.
De vraag is wat dat dan zijn? De verwarring ontstaat omdat Paulus lijkt te spreken in de toekomst. De spijswetten, feesten en de sabbat wijzen dan op iets in de toekomst. Dat bedoelt hij niet te zeggen. De uitspraak ‘schaduw van de toekomende dingen’ is een uitspraak vanuit het Oude Testament. Het gaat niet om dingen die nog zullen komen, maar het is dezelfde uitspraak als dat wij nu zeggen dat de offerdienst van het Oude Testament een afschaduwing is van Christus. Die toekomende dingen liggen dus niet in de toekomt, maar zijn al vervuld in Christus, alleen is de uitspraak zo gebleven zoals deze was in het spraakgebruik van toen.
Het draait niet om wat men onder de oude bedeling, de schaduw van de toekomende dingen noemt, het gaat om het Lichaam van Christus. Wat dus eerst een afspiegeling was van wat nog zou komen, is nu al gekomen en wat gekomen is, is het Lichaam van Christus. Daar moet het nu om draaien omdat de schaduwen niet meer nodig zijn, omdat het licht is gekomen. Die schaduw is wel een afbeelding van wat de persoon is, maar het is niet de persoon die het is. Christus is de Persoon en voordat Hij kwam kon je alleen de schaduw van Jezus zien, maar dat is nu niet meer. Daarmee is ook gelijk duidelijk dat die schaduwtekenen niet meer van belang zijn. De spijswetten en de manier van feestvieren, wat allemaal verwees naar Jezus, dat is niet meer nodig. Waarom zou je je verdiepen in de schaduw, terwijl de echte Persoon er is? Dat zou toch de omgekeerde wereld zijn. Je bent toch ook niet blij met iemands schaduw, terwijl de persoon van wie die schaduw is, naast je staat?
Dan merk je wel dat wij er soms ook nog heel veel dingen bij kunnen halen, wat echt zou moeten, terwijl als je het goed bekijkt, je tot de conclusie moet komen dat dit niet is wat het Lichaam leert door het Hoofd. Verbonden met het Hoofd, zal het hele Lichaam uiteindelijk echt leven, zonder nog schaduwen nodig te hebben. Groei niet vanuit de schaduw, maar vanuit Jezus Zelf. Laat je niet afleiden of misleiden, laat het Hoofd bepalend zijn en niet de tijdelijke hulpmiddelen die er waren tot Jezus kwam. En misschien zet dat de sabbat dan dus ook in een ander licht. Sabbat is het symbool van rust, terwijl uiteindelijk Jezus je rustpunt moet zijn. Welke doorwerking heeft dat op de rustdag? Niet dat we geen rustdag meer nodig hebben, maar het karakter verandert omdat je juist je rust vanuit Jezus ontvangt.
Gebed: Heer, dank U dat er tekenen zijn geweest die iets van U lieten zien, het geeft ons nu nog steeds bepaalde inzichten, maar het is niet meer de maat, omdat U er nu Zelf bent, U bent ons Hoofd en wij Uw Lichaam.
