Thema: Die naaste van je - #dienaastevanje
1 Petrus 3:8 Ten slotte, wees allen eensgezind, vol medeleven, heb de broeders lief, wees barmhartig en vriendelijk.
Zit jij weleens te wachten op medelijden? Sommige mensen lijken altijd op medelijden uit te zijn, terwijl anderen nooit geen medelijden willen. Voor sommigen is het vragen van medelijden iets dat hoort bij een slachtofferrol. Een slachtofferrol als identiteit is natuurlijk niet goed, maar er kunnen wel dingen in je leven gebeuren waardoor je medelijden nodig hebt. Niet afgedwongen, maar oprecht. In ieder geval geeft Petrus de opdracht mee om medelijden te hebben met elkaar.
De intro is nu eigenlijk negatief. Medelijden is meeleven met het lijden van de ander. Meelijden is eigenlijk de ene kant van meeleven. Het lastige is dat we voor de positieve kant geen goed woord hebben. Dat zou het tegenovergestelde van lijden zijn. Als Petrus in zijn brief de opdracht geeft om mee te leven bedoelt hij natuurlijk allebei de kanten. Toch lijkt wel de nadruk te liggen op het lijden. Hij vervolgt namelijk met barmhartig en vriendelijk zijn. Dat past in deze context meer bij het lijden dan bij een leven zonder lijden.
Het is natuurlijk ook zo dat als we niet lijden, we medeleven ook minder hard nodig hebben. Op andere plaatsen in de Bijbel komen toch ook wel weer beide kanten tegen. Huil met hen die huilen en wees blij met degenen die blij zijn. Eigenlijk is dat natuurlijk echt meeleven. Je leeft mee met het leven van de ander. Dan hebben we het natuurlijk ook direct over onze naaste in de meest brede zin van het woord.
We weten niet precies hoe breed Petrus het hier heeft bedoeld, maar het lijkt erop dat hij het liefhebben betrekt op de broeders, als iets dat extra is binnen de gemeenschap van gelovigen, maar dat het medeleven veel breder is bedoeld. Kijk even wat Jezus deed. Met Wie had Jezus medelijden? Je kunt niet anders zeggen dan: “Met iedereen”. Zelfs heidenen liet Hij zeker niet links liggen. Hij was betrokken op iedereen. Hij leefde echt met alle mensen mee en waar nodig greep Hij ook in, deed Hij wonderen. Zelfs op het allerlaatst bij de slaaf van de hogepriester die erbij was toen Jezus gevangengenomen werd. Hij genas het oor van Malchus. Jezus kon het niet over Zijn hart verkrijgen om die jongen gewond terug te laten gaan en terwijl iedereen op de dood van Jezus uit was, genas Jezus deze tegenstander.
Het leven is lang niet altijd eenvoudig en daarom geeft Petrus ons de opdracht om het leven niet alleen te leven. Tenminste, hij wil niet dat je naaste zijn leven alleen leeft en daarom geeft hij de opdracht om mee te leven. Loop mee in het leven van de ander, deel zijn lijden, deel zijn vreugde, leef zijn of haar leven mee. En dat vol van barmhartigheid en vriendelijkheid. Ga er naast zitten, luister naar het verhaal en vraag of je voor die ander mag bidden. En als er vreugde is, vraag of je met die ander God mag danken.
Laat dit meeleven een cultuur zijn in ons christelijke leven. Natuurlijk zijn er ook anderen, die wellicht niet geloven, maar laat het bij ons hoe dan ook de standaard zijn van omgaan met je naaste. Zo draag je, net als Jezus, mee aan het leven van je naaste en wordt Jezus zichtbaar in je leven, zodat ook je naaste die Jezus nog niet kent, Hem leert kennen door jou heen.
Gebed: Heer, ik wil meeleven met mijn naaste, ook op momenten dat ik daar lang niet altijd zin in heb en liever een blokje omloop. Laat Uw gezindheid in mij zijn.
