Thema: Luisteren met je ogen - #luisterenmetjeogen
“Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.” (Hebreeën 13:14)
Als wij een stad zien liggen, zoals je die in de bergen kan zien liggen, hebben wij daar onze gedachten bij. Zeker als de stad veel witte huizen heeft en de zon schijnt, dan schittert zo’n stad. Zeker als je op vakantie bent is het vooral het beeld van iets dat toeristisch is. Een stad, gewoon iets moois, even in de zo’n stadje wat eten of drinken en dan heb je het wel gezien. Maar eigenlijk is een stad maar iets vreemds. Daar kom je achter als je zo op een berghelling staat en naar een stad kijkt en even je gedachten laat gaan naar de stad in de tijd van de Bijbel.
Waarom waren er eigenlijk steden? Dat was eigenlijk heel erg eenvoudig. Dat stad was de enige betrekkelijk veilige plaats. In het veld was het niet veilig en dus ging je naar de stad, want daar kon je veilig zijn. Eigenlijk is een stad dus een noodzakelijk kwaad. Is het je wel eens opgevallen dat er in het paradijs helemaal geen stad was? Adam en Eva hadden nog niet eens een huis. Dat was helemaal niet nodig, want er heerste alleen maar vrede en rust. Ziek worden was niet mogelijk en de dieren en de mensen leefden in vrede met elkaar. De stad is het gevolg van de zondeval. Er was ineens bescherming nodig.
Maar daarmee ben je er nog niet. De stad werd, met dat daar een betrekkelijke veiligheid was een thuis voor mensen. Daar konden ze veilig leven en dus bouwde men daar het leven op. En zeker een stad als Jeruzalem was helemaal een stad waar men deed alsof dat zo ongeveer de hemel was. Dat is het namelijk precies. In een stad kon je wonen alsof het de hemel was. Dat was het natuurlijk niet, maar de houding van mensen in de stad was eigenlijk iets als de alternatieve plaats voor het paradijs. En zo leefden ze daar. Vaak binnen de stadsmuren en alsof er nooit een einde aan zou komen.
Die stad staat ook symbool voor onze veiligheden op aarde. Het gaat over zekerheid, bescherming en houvast. Dat is wat de schrijver van de Hebreeënbrief precies bedoelt. Dat beeld van de stad is indringend. Jezus bleef namelijk niet in de stad. Hij heeft buiten de stad geleden en is daar gestorven. Zowel geestelijk als fysiek is de stad uiteindelijk dus niet waar je moet zijn. De schrijver van de Hebreeënbrief bedoelt hier de stad als symbool van de wettische godsdienst. De plaats van Oud-Testamentische verzoening. Daar is Jezus niet geofferd aan het kruis. De stad heeft geen toekomst, dus vasthouden aan onze veiligheden en daar leven alsof het leven niet op kan is een beeld van ongeloof. Jezus vind je namelijk niet in de veiligheid van de aardse stad, maar daarbuiten.
En ook je Thuis is niet in een aardse stad. Letterlijk niet, maar ook symbolisch niet. Als de stad symbool staat voor veiligheid en bescherming, dan is dat een wankel houvast. Dan leef je alsof je hier een blijvende stad zou hebben en die heb je niet. Er is een toekomstige stad. Geen letterlijke stad, want die is straks niet meer nodig. De bescherming van een stad is zinloos op de nieuwe aarde en in de hemel. De toekomstige stad is Jezus en Zijn bruid. Dat ben jij met Jezus.
We leven niet ons leven hier, maar we leven met het oog op de toekomst met Jezus. Hij Die buiten de stad stierf en opstond is in de hemel om daar ons Thuis te maken. De oproep is dat we ons houvast niet in aardse zaken zoeken, maar in het hemelse. Bij Hem Die ons Thuis is. Mijmer nog maar even door met het zicht op een stad tussen de bergen. Een tijdelijk beeld dat er straks niet meer is en dat je nu scherp moet houden.
Gebed: Heer, ik leef voor U en met U. Hier op aarde is niets zeker, als lijk ik dat soms toch te denken. Maar mijn zekerheid bent U en U alleen.
