Thema: Luisteren met je ogen - #luisterenmetjeogen
“Zoek de vrede voor de stad waarheen Ik u in ballingschap heb gevoerd. Bid ervoor tot de HEERE, want in haar vrede zult u vrede hebben.” (Jeremia 29:7)
Je herkent het vast wel. Van die foto’s van een stad in de bergen. Van bovenaf een berg genomen en dan zie je in het dal zo’n stad liggen. Soms is het niet eens helder genoeg om die stad echt goed te kunnen zien. Heeft zo’n stad ons nu ook nog iets te zeggen? Ik geloof van wel. Kijk even goed naar de foto van zo’n stad. En dan neem ik je even mee naar Israël in de ballingschap. Ik neem je bewust mee naar die situatie, zodat de opdracht die Israël in de ballingschap krijgt, ook een opdracht is die jij en ik mee moeten nemen in ons leven in ballingschap. “Wat zeg je, Theo? Ballingschap?”
Ja, dat zeg ik: Ballingschap. Als je even kijkt naar Israël in de ballingschap dan weten wij allemaal wat de oorzaak is: Ze hebben God niet de hoogste plaats gegeven en toen Gods geduld op was, zijn ze in ballingschap terecht gekomen. Die ballingschap was natuurlijk geen gevangenschap in hun eigen steden of onderdrukking in hun eigen land, maar ballingschap was een totaal vreemd leven in een vreemd land. Jeremia schrijft daarover in het 29e hoofdstuk van zijn profetie. En dan komt er een opmerkelijke oproep. Dan zegt Jeremia tegen het volk dat ze een taak hebben in die ballingschap. Het is namelijk niet de bedoeling dat ze bij de pakken gaan neerzitten en eens lekker negatief gaan doen. De opdracht is deze: Zoek de vrede voor de stad waarin jullie in ballingschap zijn gevoerd en bidt voor die stad tot de HEER, want in hun vrede, zullen jullie vrede hebben.
Jeremia zegt dus eigenlijk dat ze vrede moeten zoeken voor hun vijanden. Dit lijkt nogal ver van ons af te staan, maar trek even de vergelijking met de deportaties in de Tweede Wereldoorlog. Terwijl velen werden weggevoerd zou je hen de opdracht hebben gegeven dat ze vrede moeten zoeken voor het kamp waarnaar ze zijn weggevoerd. Toch is dit de opdracht die Jeremia, namens de HEER moet brengen.
Even terug naar ons leven in ballingschap. Klopt dat? Ja, natuurlijk, want ook wij leven in ballingschap. Dat voelen we lang niet altijd zo, maar het is wel de realiteit. Ons echte thuis was in Gods nabijheid en in Zijn vrede. Het paradijs was ons thuis of je zou kunnen zeggen dat de hemel ons thuis is. Door de zonde leven wij nu op een wereld die niet meer is dan een leven in ballingschap. En nu voel je hem wel aankomen.
Het is niet de bedoeling dat we al mopperend over deze wereld lopen en het vooral nergens mee eens zijn, we ons afzetten tegen de geldende moraal. Ja natuurlijk moeten we zonden aan de kaak stellen, maar je hebt een diepere opdracht. Leef in de omstandigheden waar je bent (dat staat in de verzen ervoor ook nog) en zoek de vrede voor de stad waar je woont. Zelfs als je niet gelukkig bent op deze aarde, zoek vrede voor de stad. En daarbij bidt ervoor.
Dit was in eerste instantie een opdracht voor Israël, maar tegelijk is het ook een principe hoe God werkt. God deelt Zijn vrede nooit automatisch uit. Daar heb jij dus een rol in. Zoek de vrede voor de plaats waar je woont en bidt er ook voor, zodat er vanuit God vrede komt en jij ook weer vrede mag hebben. Zie je die stad liggen op de foto’s van de vakantie? Dat is niet jouw stad, dat is alleen een vakantiefoto. Nu gaat het om jouw leefomgeving. Zoek shalom voor je leefomgeving en bidt! Doe dat serieus, want in de vrede die God dan geeft aan je leefomgeving, vindt ook jij weer vrede. En zo zijn jij en ik ineens verantwoordelijk voor de plaats waar je woont.
Gebed: Heer, ik bid voor mijn leefomgeving, mijn dorp of stad en ik vraag U om vrede en zelf deel ik ook vrede uit in mijn omgeving.
