Er is nog iets dat ik wil zeggen tegen je, over de seizoenen in je leven. Het lijkt namelijk soms dat er zinloze seizoenen zijn in je leven. Dat is enorm frustrerend. Dat het lijkt of de winter nooit stopt. Of dat het lijkt dat het al zo lang hetzelfde is en dan zijn er ook nog eens mensen die je of moed in praten of die tegen je zeggen: “Ga gewoon wat durven, zet een stap in geloof”. Het is maar de vraag of we op die manier de seizoenen kunnen versnellen. Die stap in geloof die moet je zetten, maar op het moment dat het nieuwe seizoen er ook werkelijk is. Je zou kunnen zeggen: Het moment dat er een nieuwe deur opengaat. Maar wat hebben die winterseizoenen in je leven dan voor zin. Of misschien wel een herfstseizoen en dan moet er nog een lange winter komen.
Laat ik je meenemen naar twee mensen in de Bijbel die ook door seizoenen heengingen. Mozes en David. Mozes was geboren terwijl dat niet mocht. Zijn ouders hadden hem moeten verdrinken, maar door een wonder komt hij aan het koninklijke hof terecht. Het lijkt wel lente in zijn leven. Als hij dan veertig jaar oud is verandert alles. Hij denkt dat hij zijn volk moet gaan helpen en brengt een agressieve Egyptenaar om het leven. Dat wordt bekend en het gevolg weten we. Mozes vlucht de herfst van zijn leven in en komt veertig jaar lang niet verder dan schapen hoeden in de woestijn. Een deprimerendere winter in je leven kun je je niet voorstellen. Is dat nu zijn bestemming?
En dan David. Terwijl hij in het veld is met de schapen, wellicht als bastaardzoon, komt Samuël thuis langs. Hij komt één van de zonen van Isaï zalven tot koning omdat God klaar is met Saul. David maakt misschien op dat moment wel een winterseizoen door in zijn leven. Wellicht hoorde hij er thuis niet helemaal bij en dat jochie was met de schapen op pad gestuurd. Als Samuël er dan niet uitkomt met die broers of halfbroers van David komt Samuël er achter dat David ook nog bestaat. In zijn winterseizoen wordt hij bij de schapen vandaan gehaald en voor hij het goed en wel beseft, druipt zijn hoofd van de olie. Hij is gezalfd tot koning van Israël. Het lijkt ineens lente te zijn geworden in zijn leven. Een nieuw seizoen en wat voor één.
Toch is Saul nog steeds koning. David komt wel aan het hof terecht, omdat Saul te bevrijden van een kwade geest door muziek te maken. Maar is dat dan de manier hoe hij koning moest worden? En als dan de speren om zijn hoofd vliegen? Is het Davids bestemming om Saul heel dichtbij te zien en hem toch te laten leven, terwijl hij zo een greep had kunnen doen naar zijn echte bestemming? Wat is de zin van seizoenen in je leven die doelloos en ver van je bestemming lijken te zijn? En nu noem ik er maar twee, maar je kunt ze zo aanvullen met Abraham, Jozef, Gideon en ga zomaar door.
Het is opmerkelijk dat Mozes veertig jaar in de winter lijkt te zitten van zijn leven. Nu is veertig altijd een getal van volharding. Een tijd om te mogen leren voor dat wat komen gaat. Ik weet het niet, maar ik vermoed dat de koppige schapen in de woestijn voor Mozes gewilliger waren dan het volk dat hij moest overbrengen naar het Beloofde Land. Leider van Israël was wel zijn bestemming, maar de zomer van zijn leven was soms heel heet. Toch waren die eerdere jaren niet voor niets. Net als bij David niet. Aan het hof leerde David wel veel en in zijn strijd als een soort rebellenleger tegen de vijanden van Israël leerde hij wel de tacticus worden die hij later moest zijn.
Wat doe je nu in de winterseizoenen van je leven? Paulus zegt ergens dat we trouw moeten zijn in de kleine dingen zodat God ons daarna over de grote dingen kan aanstellen. De winterseizoenen in je leven zijn bedoeld om volharding te leren, maar ook om te leren trouw te zijn in de kleine dingen. Gewoon doen wat God je dan geeft, zodat als de andere seizoenen komen, je klaar bent voor de grotere dingen. En zo ga je telkens door de seizoenen heen. Ja, als het tijd is moet je een stap in geloof zetten, maar vaker is het wachten in geloof op het nieuwe seizoen een moeilijkere uitdaging.
Gebed: Heer, geef mij geduld, volharding en trouw in de moeilijke seizoenen van mijn leven, zodat als U met mij aan een nieuw seizoen begint, ik mag oogsten wat U mij leerde in die moeilijke tijden.
