"Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid, mijn hart zal zich verheugen in Uw heil, ik zal voor de HEERE zingen, omdat Hij goed voor mij geweest is." (Psalm 13:6)
De vorige keer schreef ik over dat we ons op Jezus moeten richten. Dat is zo belangrijk, juist in deze tijd. Tegelijk merk ik ook dat het Coronavirus mij ook ergens emotioneel raakt. Of in ieder geval, het zorgt ervoor dat dingen anders binnenkomen. En vooral komen ook bepaalde Bijbelgedeelten anders binnen. Misschien herken je dit wel. Het komt ook misschien wel door de vraag die telkens blijft terugkomen: "Wil God ons hier iets mee zeggen?" Of ook de vraag of dit nu een oordeel van God is. Voor dat laatste verwijs ik je naar de bemoedigingsvideo 'Durf je God te vertrouwen', die andere vraag is voor mij niet heel moeilijk. Ja, ik geloof dat God ons iets wil zeggen, alleen is de volgende vraag lastiger: "Wat wil God er dan mee zeggen". En dan lijkt het wel of Gods stem verstaan in goede tijden makkelijker is dan in moeilijke tijden. Spreekt God nu niet, waarom lijkt er geen antwoord te komen? Herken je die vraag dat het soms stil blijft bij God vandaan?
Ja, natuurlijk, ik kan mijn met verstand wel bedenken wat God hiermee wil zeggen. Redeneren kan ik als de beste, dus ik kan echt wel tot een antwoord komen als: God wil ons stilzetten omdat wij niet op Hem vertrouwen. Dit antwoord is natuurlijk bijna een standaard antwoord dat altijd gegeven wordt als er iets gebeurt. Dus is dat nu het antwoord van God? Ik neig ernaar om te zeggen: "Dat zou inderdaad goed kunnen, maar was dit nu Gods antwoord, of vooral vrucht van mijn redeneren?" Dan kom je tot de conclusie dat God soms lijkt te zwijgen. Het wordt stil, lijkt het wel. Zou God ons kunnen vergeten? Iets dat God het nu loslaat en laat gebeuren, wat we ook aan menselijke maatregelen bedenken. Misschien wel net zo lang tot we als land terugkeren tot God?
Het klinkt zoekend en dat is het ook wel. Ik merk dat ik helemaal niet goed overweg kan met een God Die alleen maar lief een aardig voor ons is. Ergens past dat niet bij Gods heiligheid. Dat maakt dat je dan eerlijke vragen gaat stellen. En weet je wat dan opvalt? Dat jij en ik niet de eersten zijn met al deze vragen en, zo je wilt, worstelingen. Sterker nog, als je in de psalmen gaat lezen, merk je dat er heel veel psalmen zijn waar dit het thema bij is. Al bladerend kwam ik Psalm 13 tegen. David schreeuwt het bijna uit: "Hoelang nog, Heer? Zult U mij voor altijd vergeten?" David twijfelt er zelfs aan of hij nog wel plannen moet maken. David lijkt God helemaal kwijt te zijn. God lijkt te zwijgen en David is zelfs bang dat de vijand zal lachen op het moment dat God niet snel ingrijpt in Davids leven. Ik heb er na nog geen week van extreme besluiten, bijna moeite mee om deze psalm te lezen. Wat zijn wij op dit moment na een week van crisis? Wat stelt het voor als je het vergelijkt met David die wellicht hier al lange tijd dit ervaart? Toch leert David ons vandaag wel iets.
Het lijkt er verre van dat God zijn gebed hier verhoort, maar David zegt wel dat hij toch op de goedertierenheid van God zal vertrouwen en dat zijn hart zich zal verheugen in Gods heil. Heil is volkomen heelheid en herstel, maar dat was er voor David totaal niet te zien. Ik merk dat ongelovigen op dit moment kijken naar ons gedrag. Hoe gaan die gelovigen om met deze situatie? David besluit om voor de Heer te zingen omdat Hij goed voor hem is geweest. De reactie van David staat haaks op zijn omstandigheden, maar hij kiest er voor om zich in God te verblijden en te geloven in Zijn heil. Weet je, is dat niet de boodschap ook voor ons. We tellen besmettingsgevallen, we tellen op hoe erg het kan worden en het lijkt of God het laat gebeuren. En zelfs als zou dat zo zijn, dan nog heb je een keus om je in God te verblijden. Daar mag jij het verschil in maken, samen met David als voorbeeld!
Gebed: Heer, ik kan niet anders dan kiezen om mij in U te verblijden. Ik weet niet wat Uw plan is met de situatie waar we nu in zitten, maar ik weet wel, dat ik die situatie niet kan veranderen en ik begrijp op dit moment ook Uw plan nog niet, maar hoe dan ook, zal ik mij toch in U verblijden.
