Thema: Wij verwachten de Heer
"Maar wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont." (2 Petrus 3:13)
We hebben de hele Adventstijd door nagedacht over verwachting. Alle kanten van het verwachten van de Heer zijn voorbij gekomen, ook kanten waar we niet altijd zo nadrukkelijk bij stilstaan. Dat onze verwachting ook iets te maken heeft met het oordeel, of dat verwachting ook iets te maken heeft met onze gerechtigheid zijn verdiepingen die je soms gewoon tegenkomt, door op één woordje in te zoomen. Vandaag is de laatste 'Tijd met God' in de Adventstijd van dit jaar en nog één keer staan we stil bij dat woord 'verwachten'. Als je dan na alle overdenkingen en woorden nog steeds bent blijven verwachten en blijven uitzien naar Jezus, dan komt het allermooiste nu nog.
Wij verwachten nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, want dat is de belofte van Jezus. Degenen die geloven ontvangen straks een nieuwe wereld, een nieuw bestaan en daar zullen we niet alleen wonen, maar bij ons zal ook gerechtigheid wonen. We ontvangen straks een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en daar zal gerechtigheid, zuiverheid in de meest zuivere zin van het woord, de basis van ons leven zijn. Ik weet niet hoe lang wij nog moeten volhouden, ik weet ook niet wat ons nog te wachten staat, maar dit weet ik wel: Straks zullen we nieuwe hemelen en een nieuwe aarde ontvangen. Straks zal al het lijden van deze tijd in schril contrast komen te staan ten opzichte van de heerlijkheid die we dan zullen ontvangen.
Ongetwijfeld zullen wij, net als Petrus, ervaren dat we bespot worden als we hierover nadenken. Als je nu naar de afgelopen tweeduizend jaar hebt gekeken, dan lijkt het toch alsof er nooit iets gaat veranderen? De kerk heeft door alle eeuwen heen beleden en geloofd dat Jezus straks zal terugkomen en dat dan alle dingen nieuw worden, maar waar is de vervulling van die belofte? Die gedachte kan zomaar bij je opkomen. Zeker omdat er velen zijn die zeggen: "Er is toch nog nooit iets veranderd, de aarde en de hemel is er nog steeds zoals deze er altijd was". Dat klopt, die hemelen en die aarde worden door God in stand gehouden, niet zo maar, maar omdat God deze bewaard voor de dag dat alles met vuur zal vergaan. God zal straks niets overlaten van deze huidige wereld. Daarom laat God Hem, onder Zijn toezicht nog bestaan.
En de belofte over al dat nieuwe? Die loopt geen vertraging op, alleen Gods tijden zijn anders dan de onze. Hij wacht nog omdat er nog zijn die niet geloven, maar het moment gaat komen dat elke gelovige de vervulling zal zien van de belofte van de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde. Al het oude zal vergaan en alles zal nieuw worden. Wat Petrus dan bedoelt met het meervoud van 'hemelen' is niet helemaal duidelijk. Dat er een nieuwe aarde nodig is, is duidelijk en dat de hemel, als de wolkenlucht boven ons daar ook bij hoort is duidelijk, maar het meervoud is niet helemaal duidelijk. Naast de lucht, als hemel, is er ook de tweede hemel, waar de geestelijke strijd plaatsvindt, ook die zal nieuw worden. Hoe het met de woonplaats van God, de derde hemel, is niet helemaal duidelijk. Wordt deze in die zin nieuw, omdat er nu nog het onrecht wordt gezien? Precies weten zullen we het nu niet, maar terwijl wij nu naar kerst toeleven, leven we vooral toe naar de dag dat alles nieuw wordt. Straks is al je lijden, moeite en strijd voorbij, is er geen gebrokenheid, ziekte, zonde of gebondenheid meer over, dan zullen wij met Jezus, altijd leven in een nieuwe wereld. Wat een dag zal dat zijn.
Gebed: Heer, dank U wel, dat na al het verwachten, er ook een eindpunt komt aan dat wachten. U maakt alle dingen nieuw en daar zie ik naaruit!
