Thema: Bouwen is de opdracht

Lezen: Nehemia 10

Je kunt er voor kiezen om het verbond met God opnieuw te sluiten. Je kunt er voor kiezen om God weer de hoogste plaats te geven. Na de verootmoediging is dat natuurlijk ook het enige dat logisch is. Of is dat een beetje te optimistisch? De vraag die hieruit opkomt is natuurlijk de vraag hoe je dat zou moeten doen. Ik merkte, toen ik afgelopen zondag en op dankdag preekte over verootmoediging, dat eigenlijk de vraag die dan volgt, nog niet zo eenvoudig is. Hoe geef je God dan echt de hoogste plaats? Om daar een beetje zicht op te krijgen hoe dat in Juda eraan toe ging, zou je eigenlijk even hoofdstuk 10 helemaal moeten lezen. Met dat ik aan het schrijven was, twijfelde ik of ik iets moest schrijven over dit hoofdstuk. Vooral omdat de Tora heel sterk naar voren komt en je dan gelijk midden in de discussie zit wat er dan voor ons geldt en wat er alleen voor Israël gold. Dat maakte dat ik even dacht om hoofdstuk 10 te laten voor wat het is. Toch denk ik dat er wel een les uit te halen valt.

Ik zeg vooral niet dat wij als Israël zouden moeten leven. Als je dat zou willen, dan is dat wel iets meer dan alleen wat wetten en regels volgen die wel mooi lijken, want dan komen er nog veel meer vragen bij. Naar mijn mening blijft er een verschil tussen Israël en wij. Toch wil dat niet zeggen dat alles wat het volk opschrijft in het vernieuwde verbond met God zomaar aan ons voorbij kan gaan. Er zit een principe in van het Koninkrijk. Het volk noemt wat regels, waarbij ze het zichzelf niet makkelijk maken en tegelijk ook eerlijk zijn over de wet die God hen als Israël heeft gegeven. Bijvoorbeeld: Geen huwelijken met heidenen, al lapt iedereen de rustdag die God had ingesteld aan hun laars, zij zullen dat niet doen en zullen elke sabbat rust houden. Elk zevende jaar een jaar rust voor het land, er wordt gesproken over het bedrag dat voor de tempel zal worden gegeven en ze zullen de eerstelingen van het land toewijden aan God.

Het is apart dat dit precies regels zijn waarbij God wil dat het beste voor de schepping wordt gezocht en dat er niet opnieuw een verbond kan komen met de afgoden. En hier zat ik even over na te denken. Ook als je niet gelooft dat elke sociale wet en elke andere wet, buiten de Tien woorden van God, op ons van toepassing zijn, dan zie je hier een principe in tussen het seculiere leven, waarin iedereen voor zichzelf leeft en iedereen zelf bepaalt wat hij gelooft en wat hij doet, en het leven voor God. Het zijn een aantal zaken die, als wij naar onze situatie kijken, niet eenvoudig zijn om voor te kiezen. En nog iets: Het seculiere denken zorgt ervoor dat je uiteindelijk ook heel zelfrechtvaardigend kunt redeneren. Ik merk als ik over verootmoediging spreek en over belijden van zonden, dat er al snel een paar wenkbrauwen omhoog gaan en er heel snel allerlei argumenten tevoorschijn komen die er voor zorgen dat je minstens begint te twijfelen aan dat wat God van ons vraagt, want het is misschien toch allemaal wel te zwart-wit. Herken je dat?

Maar laten we dit bedenken: Wat God ons geeft aan regels en voorschriften zijn geen regels om het ons moeilijk te maken maar die geeft Hij omdat Hij ons het beste gunt. Weet je, misschien klinkt 'God de hoogste plaats geven' wel een beetje als een soort negatieve onderdanigheid omdat we God die plek nu eenmaal horen te geven. Draai het eens om en bedenk eens welke zorg van God er juist achter zit. Is het zo vreemd dat God ons een dag rust in de week gunt? Nee, als je dat dan te sterk benadrukt, ben je ineens religieus, maar wat nu als God die rustdag heeft bedacht omdat dit het beste voor je is? Moeten we dan nog steeds zo draaien en praten zodat wij onze zin kunnen blijven doen? Het land niet uitputten, is dat zo vreemd dat God dat wil voorkomen? Heel veel dingen die God zegt zijn vooral ook om ons leven te beschermen. Wat zo lastig is voor ons is dat wij leven in een samenleving die doet waar men zin in heeft. Heel veel dingen zijn zo normaal voor ons geworden en we zijn zo druk geworden dat we amper meer weten wat God zegt. Wat zegt God ons en willen we daarnaar leven. Is dat scherp? Ja, dat is soms scherp, maar even eerlijk... Willen we onder Gods zegen leven of niet? En dat begint naast verootmoediging, door tijd vrij te maken om echt met God te leven en Zijn Woord te kennen, alleen dan kun je God de hoogste plaats en het enige gezag geven.

Gebed: Heer, leer mij het seculiere denken maar gewoon af, zodat ik Theocentrisch, op U gericht zal denken.