Thema: Bouwen is de opdracht
"Daarnaast waren de mannen van..." (Nehemia 3:2a e.v.)
We hebben het vorige keer gehad over de plaats waar je een muur bouwt en wat er gebeurt als je de muur om de tempel, de kerk of je hart bouwt, in plaats van rondom de stad of je leven. Als het nu om de muur van je leven gaat, zou je kunnen zeggen dat je de geestelijke wapenrusting als uitgangspunt kunt hanteren als muur rondom je leven. Laat het in ieder geval geen angst zijn waarmee je een muur bouwt. Eigenlijk staat een muur van angst altijd om je hart en niet om je leven. Maar als je breder kijkt naar de stad waar Nehemia een muur om bouwt, dan vallen er nog een paar dingen op. Dat wat dan opvalt kun je ook doortrekken naar onze samenleving. Bouw geen muur om de kerk, maar om de samenleving. Zodra je een muur om de kerk bouwt, bouw je ook muren uit angst. Het zijn muren die voortkomen uit angst dat er iets van buiten de kerk kapot zal maken. Religieuze muren zijn dan altijd het gevolg. Eigenlijk hebben de Farizeeën die ook altijd gedaan. De wetten die ze erbij hebben gemaakt, moesten er voor zorgen dat de wet niet werd aangetast en dat de tempeldienst niet werd aangetast, maar omdat angst altijd naar binnen slaat is het tegenovergestelde juist gebeurd. Nehemia bouwt een muur om de stad.
Als je een muur om de stad bouwt, zorg je dat er binnen die stad ruimte is voor het hart van God, terwijl vijanden buiten blijven en je binnen de stad gericht bent op de aanbidding van God. Als je zo naar onze samenleving kijkt, dan besef je dat als er geen bescherming om onze samenleving is, dat de kerk erg kwetsbaar is, omdat de ruimte voor aanbidding van God onder druk komt te staan. Dat ervaren wij in Nederland steeds meer. Er zijn vijanden binnengekomen die roepen dat iedereen vooral moet doen wat hij zelf wil en dat maakt de samenleving tot een puinhoop. Maar hoe bouw je nu een muur? Kijk even wat Nehemia doet? Al eerder, in het vorige hoofdstuk, had hij na zijn nachtelijke inspectie al gesproken met de leiders en voorgesteld om met elkaar op te staan en te gaan bouwen. Dat is wat er gebeurt.
Het is onmogelijk om de muur in je eentje te bouwen, dat wist Nehemia ook wel. Het is niet mogelijk om met enkelen de muur te bouwen. Nehemia gaat met iedere Jood die aanwezig is bouwen. Het is ongelofelijk dat hij in twee maanden de hele muur heeft hersteld. Er werd ook niet op één plek gebouwd, maar iedereen was tegelijk aan zijn eigen deel bezig. Overal werd tegelijk gebouwd en overal zag je tegelijk de muur omhoog komen. Als er geen besef is van de noodzaak van bouwen, dan blijf je bouwen en breekt het bij de handen weer af. Ik geloof dat dit echt een boodschap is voor de kerk in Nederland. Het wordt tijd dat we gebedsmuren optrekken rondom de samenleving en zo biddend gaan bouwen. Niet in je eentje, maar met elkaar. En natuurlijk veranderen wij geen maatschappij en natuurlijk toen Nehemia de muur had hersteld, lag er nog steeds een hele stad in puin, maar hij begint wel met de muur, zodat het binnen de muur verder kan gaan herstellen.
Het is natuurlijk lastig om heel concreet deze muur geestelijk in te vullen. Misschien gaat dat wel te ver, maar toch geloof ik wel dat dit beeld ook een afspiegeling is van het geestelijke. Sluit daarom biddend de muur en laat door onze muur heen alleen de verzoening de samenleving binnenkomen, of misschien moet je zeggen, het Koninkrijk. Laat dat tussen onze muur door binnenkomen, maar laten we als kinderen van God gaan staan en met elkaar een bescherming opwerpen in onze tijd.
Gebed: Heer, in gebed bouwen we de muur rondom onze samenleving, zodat er een bescherming om ons heen zal zijn. Ondersteun ons met Uw engelen en met Uw hemelse legermachten. En Heer, de puinhoop binnen de stad is een vraag op zichzelf, geeft U ons daar ook wijsheid over.
