"Wij, die van nature Joden zijn, en geen zondaars uit de heidenen, weten dat een mens niet gerechtvaardigd wordt uit werken van de wet, maar door het geloof in Jezus Christus. En ook wij zijn in Christus Jezus gaan geloven, opdat wij gerechtvaardigd zouden worden uit het geloof van Christus en niet uit werken van de wet. Immers, uit werken van de wet wordt geen vlees gerechtvaardigd." (Galaten 2:15 en 16)
Hoe vaak denk jij “zal mijn geloof wel genoeg zijn?” Gewoon even een eerlijke vraag. Als je kijkt naar je leven, je relatie met God, hoe vaak komt de vraag op: “Zal het echt genoeg zijn?” Ik stel deze vraag omdat ik merk dat christenen vanuit allerlei richtingen, diep vanbinnen deze vraag niet aan de kant lijken te kunnen krijgen. Want rechtvaardig ben je wel in Christus, maar je voelt het meer niet dan wel. Hoe ga je daar dan mee om? Als je naar je relatie met God kijkt, kan het altijd beter, als je naar je levenshouding kijkt, klopt ook daar genoeg niet helemaal en voor je het weet staat de aanklager in je buurt en schreeuwt je van alles toe.
Hoe komt het dat dit toch bij zoveel mensen nog steeds iets is dat lastig is? Paulus is een Jood, net als de anderen die hij om zich heen heeft. En uiteindelijk is er een omslag gekomen bij Paulus. Als Jood was hij altijd bezig met de wet. Hij wilde rechtvaardig worden door de wet. En zeker bij een man als Paulus was dit iets waar hij alle tijd van zijn leven mee bezig was. Zelf zegt hij dat hij uitnemender is dan wie ook, op dit gebied.
Van nature is hij een Jood en geen zondaar uit de heidenen en zelfs hij weet dat de mens niet gerechtvaardigd wordt uit de werken van de wet. Zelfs hij is gaan geloven in Jezus Christus. Het is natuurlijk altijd een dwaling geweest dat een Jood dacht dat hij verder zou komen als hij strikt zich aan de wet hield. De wetgeving was voor een Jood wel belangrijk en hij mocht er niet vanaf wijken, maar niet om er mee in de hemel te komen, maar het liet juist de komende Messias zien in de wetgeving en de zorg van Gods Vaderhart voor Zijn volk. Daarom wilde God dat een Jood zich aan de wet hield, maar nooit om in de hemel te komen.
Vanaf de zondeval had God al gezegd dat er iemand zou komen die de achilleshiel van satan zou komen vermorzelen. En door alles wetsijver van de Joden was dat de achilleshiel geworden waarop het volk dacht te lopen. Paulus zegt dat ook hij in Christus is gaan geloven. De wet heeft hem niets dichter bij de hemel gebracht. De rechtvaardiging van God kan ook onmogelijk via de werken van de wet tot stand komen. In alle godsdiensten op deze aarde moet je goed je best doen om de goden gunstig te stemmen, maar God kun je niet gunstig stemmen door een onvolmaakt houden van de wet.
Ooit sprak ik met een moslim, die eigenlijk hetzelfde geloven: Als je meer goede dan slechte dingen doet, komt het straks in je graf bij Allah wel goed. Zo denken veel mensen. Alsof God tevreden zou zijn met een redelijk goed leven dat meer positief dan negatief is. Ik vroeg aan die moslim: “Wat is Allah?” Toen zei hij: “Allah is goed en heilig, helemaal zuiver.” Ik vroeg hem: “Maar als Allah heilig is, hoe kijkt Allah dan naar zonden?” En hij zei: ”Allah kan de zonden niet zien, hij is heilig!” Toen vroeg ik: “Hoe kan Allah jou dan in de hemel toelaten als je een 6 scoort, terwijl Zijn heiligheid een 10 eist? Dan valt er toch niets te compenseren, alles minder als een 10 is niet heilig voor hem en verdient dan toch straf?” Toen werd het stil…
Dat is wat Paulus zegt dat er geen mens gerechtvaardigd wordt door de werken van de wet, want wij zijn zonde en dus is er al genoeg reden waardoor wij nooit Gods 10 kunnen halen. Uit de werken van de wet kan God niets meer met ons.
“Gebed: Heer, het klopt, ik ben nooit volmaakt genoeg om zelf iets voor elkaar te krijgen bij U. Soms lijkt ik echt een Jood die zijn best wil doen, maar dat is niet Uw weg.
