"Maar toen ik zag dat zij niet juist wandelden, overeenkomstig de waarheid van het Evangelie, zei ik tegen Petrus in het bijzijn van allen: Als u die een Jood bent, naar heidens gebruik leeft en niet naar Joods gebruik, waarom dwingt u dan de heidenen op de Joodse manier te leven?" (Galaten 1:14)
Dat aanpassen van je boodschap of je houding omdat je bang bent voor commentaar van hen die gezag hebben en waardoor je in de eerste plaats jezelf laag wegzet, omdat jij namens Jezus ook gezag hebt gekregen en zeker in het geval van Petrus. Hij had een visioen gekregen dat hij èn alles mocht eten èn hij met de heidenen mocht eten. Petrus, een man van geloof, maar ook een man die soms heel tegenstrijdig lijkt te reageren en te handelen.
Dit is namelijk ook Petrus! De ervaring die Paulus met hem had was namelijk dat Petrus, als een Jood, gewoon met de heidenen at. Daar was ook helemaal niets mis mee, want God had dat verschil weggenomen. En wie beter dan Petrus wist dat na zijn ervaring met Cornelius? Maar als er dan Joden kwamen uit de kring van Jakobus, die besneden waren en waarbij hij bang was dat zij hier iets van zouden vinden, dan at hij ineens niet meer met de heidenen. Deed hij dat nu alleen voor zichzelf, dan zou dat nog kunnen, maar hij neemt iedereen er in mee die bij hem hoort. En dit kan voor Paulus echt niet, dit zorgt ervoor dat Petrus, de heidenen die bij hem zijn, alsnog regels en wetten oplegt die er niet meer zijn. En zelfs Barnabas ging mee doen aan dit huichelachtige gedoe. Want wat doet Petrus? Hij leeft naar heidense gebruiken, maar als er dan Joden in de buurt zijn dan moeten de heidenen ineens Joodse gebruiken gaan volgen. Als er eentje voluit ingrijpt op het moment dat er regels opgelegd worden die het Evangelie van vrije genade ondermijnen, dan is Paulus dat. Daar heeft hij ook niet bepaald gras over laten groeien en dus heeft hij Petrus hier direct op aangesproken en ook in de brief aan de Galaten maakt hij dit duidelijk. Elke verwarring die er zou kunnen ontstaan op het gebied van wettische regels, daar maakt Paulus radicaal een einde aan.
Dit is natuurlijk de andere kant van het verhaal. Petrus was bang om echt vrij te leven, zodra er gezag in de buurt was die hier iets van zou kunnen vinden, maar Paulus neemt zijn gezag om het Evangelie echt te verdedigen. En beide kanten zijn voor ons momenten om iets van te leren. Zodra er mensen met gezag komen die een wettische levenstijl opleggen, mogen we daar niet in meegaan, maar zodra we zien dat broeders en zusters beginnen te dwalen onder deze druk moeten we ze ook durven aanspreken. De vrijheid van het Evangelie is zo belangrijk dat er geen bom onder gelegd mag worden. De kosten die Jezus heeft gemaakt in het offer van Zijn leven, waardoor wij vrij mogen zijn, mogen wij nooit onrecht aandoen.
Er blijft een bepaalde hang naar een wettische levensstijl. Petrus wist heel goed dat het niet eten met heidenen vanuit de oude Joodse gebruiken niet meer aan de orde was. Het Evangelie was de hele wereld ingegaan en reken dat ook dit voor Paulus een punt was. Juist hij, de apostel van de heidenen, hij vooral had zijn hart gezet op de heidenen. Maar wat een regels kunnen wij ook stellen als mensen tot geloof komen en in onze gemeenten komen. Van kledingnormen, tot gedragsnormen, van onze manieren tot andere onbijbelse dingen die een norm worden en een wet. En misschien durven wij het los te laten, maar ook als er mensen met gezag komen? Of doen we dan toch weer een beetje mee?
Gebed: Heer, wat is het soms lastig om echt vrij te zijn, zeker als er mensen zijn die daar tegenin gaan. Ik wil vrij zijn en vrij blijven, maar ik wil ook dat er geen enkele beperking zal zijn die U niet heeft opgelegd.
