"Daarna ging ik, na verloop van veertien jaar, weer naar Jeruzalem, samen met Barnabas, en ik nam ook Titus mee." (Galaten 2:1)
Wat zal het spannend geweest zijn voor Paulus om het Evangelie te verkondigen, terwijl je niet veel meer hebt dan de openbaringen van de Heilige Geest. Alles bij elkaar was hij na drie jaar bediening precies vijftien dagen in Jeruzalem bij Petrus geweest. En daar heeft hij dan ook Jakobus nog gezien, maar meer van de discipelen had hij niet ontmoet.
Als je het tweede hoofdstuk van de brief aan Galaten leest, dan merk je ook dat Paulus de proef op de soms neemt. Ik vraag mij echt af hoe dit voor Paulus geweest moet zijn om het Evangelie te verkondigen, zonder dat iemand, behalve God Zelf hem dit heeft geopenbaard en hij dit hooguit vijftien dagen kon toetsen bij Petrus. Natuurlijk kende hij de boeken van het Oude Testament tot op de laatste punt en komma, maar dat het complete Evangelie zo in hem was gelegd dat hij het volledig kon verkondigen is iets bovennatuurlijks geweest. En hoe kom je dan, na veertien jaar hard werken in het Koninkrijk van God aan bij de broeders in Jeruzalem?
Veertien jaar was Paulus op pad geweest onder de leiding van de Heilige Geest. Als geen ander had hij het contact met de Heilige Geest onderhouden en was daardoor ook echt bediend om te kunnen bedienen. En dan gaat Paulus na veertien jaar naar de broeders in Jeruzalem. Hoe zouden zij hem dan ontvangen? Zouden zij hem dan echt erkennen als apostel?
En dan komt hij in Jeruzalem en er blijkt op een bepaalde manier een dwaling te zijn dat de gelovigen zich nog zouden moeten besnijden. Opmerkelijk is dat deze dwaling ook nu nog steeds niet helemaal is verdwenen. Het heeft er natuurlijk alles mee te maken dat men vond dat je terug moest gaan naar de Oud Testamentische wetten. En straks gaat Paulus daar nog wel verder op in, maar op het moment dat hij, samen met Titus bij de broeders aankomt in Jeruzalem wordt Titus zelfs niet gedwongen om zich te laten besnijden.
Het blijkt dus dat de boodschap van Paulus, de boodschap van het Evangelie was geweest, waar de wetten van de Oud Testamentische wetgeving voor Israël niet meer golden. Dat was natuurlijk de grote omslag geweest voor Paulus toen hij Jezus had ontmoet. Juist dat was het punt tussen Jezus en de Joden. Dat Jezus de vervulling van de wet was, dat maakte doorlopend de strijd tussen Jezus en de Farizeeën. Juist dit punt was het punt van verandering toen Saulus, Paulus werd. En dus is de boodschap van het Evangelie voor Paulus ook de boodschap van genade geweest door het geloof in Jezus en dat maakt je tot een ware gelovige.
Als Paulus dan met deze boodschap terugkomt in Jeruzalem, samen met Titus en hij niet besneden hoefde te worden, was dat voor Paulus een enorme bevestiging dat het Evangelie de boodschap van geloof in Jezus Christus is en niet meer dan dat! Paulus begint niet voor niets met deze bevestiging, omdat hij bij de Galaten merkte dat dit geweld werd aangedaan!
Gebed: Heer, ik dank U voor Uw genade, voor Uw Evangelie waar ik niets meer aan hoef toe te voegen, maar waar ik uit genade uit mag leven.
