“En het zal zo zijn dat ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zalig zal worden.” (Handelingen 2:21)
Heb je weleens diep nagedacht over deze overbekende tekst uit het boek Handelingen? Het is op de Pinkstermorgen, als Petrus deze woorden spreekt. De apostelen zijn beschuldigd van dronkenschap omdat de manier hoe zij zich gedroegen leek op dronkenschap. Ze spraken ineens onverstaanbare woorden, er gebeurde van alles. Dus in dat opzicht is het niet vreemd dat ze zo bekeken werden. Ik hoop dat jij ook van die ervaring hebt dat je door de Geest van God je ineens anders ging gedragen dan anders en dat de Geest van God ook regelmatig de controle even overneemt. Maar dan is er toch ook wel wat uitleg nodig.
Petrus legt uit dat alles wat er nu gebeurt, al voorzegt is door de profeet Joël. Dit is wat er gebeurd als ouderen dromen gaan dromen en jongemannen visioenen zien en zonen en dochters zullen profeteren. Dat is wat er gebeurt als de uitstorting van de Heilige Geest een feit is. En er horen nog wel meer tekenen bij, maar die komen dus blijkbaar pas later. De zon die in duisternis verandert en al die andere tekenen zijn voor later, maar dit wat er gebeurt is dat wat Jezus had voorzegt.
Maar er gebeurt ook nog iets anders. Iets dat ook nieuw is, maar ook iets dat voor ons nu nog steeds belangrijk is in alles wat we doen voor het Koninkrijk van God. Want wat tot op dat moment niet gewoon was, wordt nu gewoon: Iedereen die de Naam van de Heer zal aanroepen, zal zalig worden. En dan zijn er mensen die dit veel te makkelijk vinden en anderen die dit thema heel makkelijk laten voor wat het is. En toch is dit fundamenteel belangrijk. Zonder dit is elke toekomst onmogelijk voor de kerk, maar ook voor persoonlijke gelovigen. Het Evangelie komt nu pas tot zijn volle kracht! Dit is de volle kracht van het Evangelie: Iedereen die de Naam van Jezus aanroept, wordt zalig!
Dit doet helemaal niets af van de tekenen van het Koninkrijk, want die horen helemaal bij de verkondiging van het Evangelie, die mogen niet eens ontbreken. Maar zonder geloof werken ook de tekenen niet. Het ene kan niet zonder het andere. Ik wil daarom vandaag heel eerlijk wel de vraag stellen of jij je hart echt helemaal aan Jezus hebt gegeven? Heb je echt Jezus aangeroepen in geloof en je leven aan Hem gegeven?
Ik ga ervanuit dat je “ja” zegt, maar tegelijk wil ik je dan vragen om opnieuw je leven toe te wijden aan Jezus. Niet dat dit dan extra zaligheid zal opleveren, maar wel dat het geloof in je zaligheid, of nog concreter: het geloof in de vergeving van al je zonden, nog zekerder wordt in je leven. Breng alles, maar dan ook echt alles in Gods licht en roep Hem daarmee ook aan, zodat we werkelijk geen enkele grond van aanklacht voor de vijand meer overblijft, maar dat vergeving en zaligheid absoluut zeker zal zijn en nog sterker vast zal liggen in je hart.
Gebed: Heer, ik wijd mij opnieuw aan U toe. Opnieuw en opnieuw en weer breng ik alles in het licht, zodat mijn zaligheid nog vaster zal zijn in mijn geloofsbeleving en mijn getuigenis nog sterker zal zijn.
