“En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij Zich van hen verwijderde. En Hij werd opgenomen in de hemel. En zij aanbaden Hem en keerden terug naar Jeruzalem met grote blijdschap.” (Lukas 24:51 en 52)
Al heel vaak heb ik mij geprobeerd om voor te stellen hoe het er voor de discipelen uitgezien moet hebben toen Jezus naar de hemel ging. Jezus had er genoeg over gezegd en ergens moeten ze echt heel goed geweten hebben dat het moment nu heel dichtbij was. Maar op het moment dat ze daar buiten Bethanië stonden en het gebeurde ineens, dat moet toch echt iets geweest zijn waarbij je mond van verbazing openviel.
Ze komen dan buiten de stad en Jezus zegent hen. Dat zal niet de eerste keer geweest zijn, kan ik mij zo voorstellen. En terwijl Hij hen zegent, gaat Hij plotseling, tegen de zwaartekracht in, ineens bij hen vandaan. Al zegenend verdwijnt Hij uit hun ogen. Dan sta je erbij en je kijkt ernaar. Dat is toch niet voor te stellen. En toch was het nu zover.
Het is opmerkelijk hoe de twee verhalen van Lukas verschillen. Als je het boek Handelingen leest lijken de discipelen ontstelt te zijn en lijken ze ook wat wanhopig, maar als je hier aan het einde van Lukas leest, lijkt het een heel ander beeld. Het zou kunnen dat Lukas in het Evangelie een stukje weglaat en het stukje met de engelen alleen in Handelingen beschrijft. Dan betekent het dat de discipelen, na de bemoediging van de engelen blij waren.
Ze zijn uiteindelijk naar Jeruzalem teruggegaan met grote blijdschap! Konden ze dan echt zo blij zijn? Dat is toch niet logisch? Kun jij blij zijn omdat Jezus niet meer op aarde is? Zou het niet veel fijner en mooier zijn als Jezus gewoon nog op de aarde zou zijn? Dan zou je toch Hem er veel persoonlijker bij kunnen vragen? Zo heb ik eigenlijk heel lang gedacht, maar wat Jezus zegt is nog veel groter. Hij wil niets liever dan dat Hij kan uitdelen van Zijn Geest. Hij wil niet langer maar op ene plaats tegelijk aanwezig zijn, maar Hij wil Zijn plaats beschikbaar stellen voor de Heilige Geest. Want als Die komt, wordt alles anders. De Heilige Geest is alomtegenwoordig.
De laatste woorden van Jezus hebben blijkbaar het verlangen wakker gemaakt naar meer van Jezus. Hemelvaart zorgt namelijk niet naar minder van Jezus, maar voor meer van Jezus! Jezus is daardoor niet langer buiten ons, maar door Zijn Geest in ons. Uiteindelijk maakt Jezus plaats voor meer van Hem! En daar is Zijn lichamelijke aanwezigheid niet voor nodig, door Zijn Geest is Hij tot veel meer in staat.
We zijn er niet slechter aan toe met Jezus Die in de hemel is. Jezus doet daar Zijn werk voor ons en tegelijk werkt Hij door Zijn Geest gewoon door en Hij zet ons daarmee in beweging. Het is op Hemelvaartsdag een open hemel, waardoor Jezus naar de hemel kon gaan, maar door diezelfde open hemel komt Zijn Geest in ons wonen.
Gebed: Heer, U bent groot en machtig, U bent voor mij naar de hemel gegaan om daar Uw werk voor mij te doen en ik mag delen in Uw Geest, die daardoor kon komen.
