"Door het geloof zijn zij door de Rode Zee gegaan als over het droge. Toen de Egyptenaren dat ook probeerden te doen, zijn ze verdronken." (Hebreeën 11:29)
Op weg naar het Beloofde Land heeft God ons niet gezegd dat dit altijd makkelijk zal zijn. Jezus heeft nergens tegen ons gezegd dat leven in verwachting van Zijn tweede komst, een periode zou zijn waar wij het makkelijk zouden hebben. Net zoals toen Mozes geroepen werd door God om Israël te verlossen uit de handen van de Egyptenaren en hen terug te brengen in het beloofde land, hij niet de belofte kreeg dat dit altijd makkelijk zou zijn. Sterker nog, er blijken zelfs tijden te zijn dat Israël ging terug verlangen naar de slavernij. En laten we eerlijk zijn, ook wij blijken heel regelmatig momenten te hebben waarin het terugvallen in de slavernij van de zonde, soms erg gemakkelijk kan gebeuren.
De enige reden waardoor onze verwachting uiteindelijk vervuld zal worden is niet ons verwachten, al is dat ook zeker van belang, maar is Gods oneindige trouw en God macht en kracht. Het is eigenlijk in de eerste plaats de vraag of jij je door God wil laten leiden naar het moment dat Jezus gaat terugkomen en of jij met Hem wil wandelen in de woestijn van dit leven. En dan nog belooft God niet dat je geen moeilijkheden zult tegenkomen. Het verschil is alleen dat God elke moeilijkheid met jou zal overwinnen, waardoor je uiteindelijk de vervulling van de verwachting zult ontvangen. Want in geloof zal er uiteindelijk niemand in de woestijn achterblijven.
Israël is uiteindelijk door het geloof, door de Rode Zee gegaan. Nergens in de Bijbel staat de maat van het geloof genoemd. Misschien was er helemaal geen geloof op het moment dat Israël voor de zee stond en Mozes daarbij stond en ook even niet meer wist hoe het verder moest. Een leger achter je, bergen naast je en de zee voor je. Het enige dat we van het geloof zien is het moment dat Mozes op bevel van God zijn staf opheft en er een pad in de zee ontstaat. Wellicht heeft de duisternis tussen hen en de Egyptenaren wel hun geloof en hoop vergroot, maar hoe dan ook, je kunt je afvragen hoe groot het geloof was van Israël op het moment dat ze het pad door de zee opgingen. En stel je dan voor dat je de muren van water naast je ziet, waar je tussendoor loopt.
God belooft ook niet dat met Hem de moeilijkheden overwinnen, zonder avontuur gaat. God zegt niet dat als Hij jou ergens doorheen leidt, dat dit zonder spanning en strijd gaat. En op die momenten kun je soms het gevoel kunt hebben dat je geloof niet bepaald erg groot is en is het meer met de moed der wanhoop maar volgen in dat kleine beetje geloof dat je er voor kunt vinden. En dan ergens ook nog maar hopen dat het goed komt. Maar door telkens die Rode Zee ervaringen te hebben, wel tot de conclusie te komen dat je God steeds meer leert vertrouwen. En wat die momenten voor jou zijn is persoonlijk, maar durf met God door jouw zee te gaan. Soms op het water en soms er doorheen.
Gebed: Heer, ik wil geloven dat U een pad in mijn zee kunt maken, ik wil geloven dat U mij door mijn moeilijkheden heen zult leiden om uiteindelijk Thuis te komen bij U.
