"Maar de vader zei tegen zijn slaven: Haal het beste gewaad tevoorschijn en trek het hem aan en geef hem een ring aan zijn hand en sandalen aan zijn voeten." (Lukas 15:22)
Er is nog een aspect in het geestelijk vaderschap wat nog verder onder het hele gebeuren zit met de jongste zoon, maar eigenlijk ook met de oudste zoon. Dat is iets dat zichtbaar wordt in datgene dat niet gezegd wordt. Kenmerk van geestelijk vaderschap is misschien ook wel de dingen die niet gezegd worden. Ik geloof dat deze gelijkenis ook laat zien hoe wij straks in de hemel mogen binnengaan. Daar gaat God een heleboel dingen niet meer zeggen, gewoon omdat ze er voor Hem niet meer zijn. Ik denk zelfs dat wij straks verbaasd zullen staan in de hemel over wat God wel zegt. Als je leest wat Jezus bijvoorbeeld zegt over barmhartigheid aan het einde van het Evangelie van Mattheüs, dan blijken degenen die aan Zijn rechterhand zijn, niet te weten waar God de positieve dingen vandaan haalt, waarmee ze ontvangen worden.
Wij leven in een cultuur van boete en schuld. We zijn er heel erg goed in om elkaar te vertellen wat we fout doen, maar we bemoedigen elkaar maar weinig in de dingen die we goed doen. En onze eerste, vaak impulsieve, reactie komt vaak vanuit onze cultuur. Wij zijn geneigd om op het moment dat zo'n jongen terugkomt, klaar te staan met de vragen naar het 'waarom' en ook met vragen wat iemand heeft gedaan. En als we dan niet uitkijken schieten we door in veroordeling, of in een soort zelfmedelijden in de zin van: 'je hebt mij wel veel pijn gedaan.'
Als er iemand pijn gevoeld moet hebben over het feit dat deze zoon is weggegaan, is het de vader geweest. Als er iemand is geweest die de pijn gevoeld moet hebben van onze verkeerde keus tegen God, dan is het God. En toch, als het over vergeving gaat en aanvaarding, dan veroordeelt God ons niet meer. Waar betaald is voor de schuld, komt God niet meer terug op de schuld. En waar wij ons bekeren, neemt God ons aan, en spreekt Hij met ons niet meer over onze fouten. Als we er in blijven volharden, dan reageert God er op. Dat zien we in de Bijbel ook vaak gebeuren. Profeten worden gestuurd, Paulus wordt op weg naar Damaskus stilgezet en ga zo maar door.
Als het echter gaat over bekering en vergeving, dan leert God ons te reageren zoals deze vader. Hij spreekt er met zijn zoon niet over wat hij allemaal fout deed. Dat is een les, en dat is nog lastig ook. Geestelijk vaderschap kenmerkt zich door niet te oordelen. Oudste zonen reageren met afwijzing, die zeggen: "Deze zoon van u die naar de hoeren is geweest", maar geestelijke vaders reageren niet veroordelend, maar vergevend. Dat geeft ook ruimte om de andere echt die nieuwe kans van gisteren te bieden. Bij God krijg je geen tweede kans, maar je mag opnieuw beginnen en dat wil God ook in ons leven terugzien.
Gebed: Heer, ik dank U dat ik telkens bij U opnieuw mag beginnen en ik wil leren om niet te voordelen, maar om altijd te vergeven en ruimte te geven om opnieuw te kunnen beginnen.
