"En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem." (Lukas 15:20)
De vader in de gelijkenis blijft hoop houden voor zijn zoon. Dat is niet alleen wat deze vader doet, maar dat is ook wat God doet. Zoons en dochters die zijn weggelopen en op zoek zijn gegaan naar ander geluk, zijn bij God niet afgeschreven. God blijft op de uitkijk staan omdat Hij weet dat er momenten komen dat het verlangen naar rust en vrede er zal zijn. En dan is de weg terug altijd open. Het risico van de ruimte die God heeft gegeven is dat er ook zullen zijn die niet bij Hem terugkomen en uiteindelijk ook buiten blijven, maar God heeft hoop en trekt aan ieder mens die buiten is. Maar er is nog een kenmerk van geestelijk vaderschap.
Een geestelijk vader heeft geleerd om onvoorwaardelijk lief te hebben. Zelfs als iemand hele verkeerde keuzes maakt, zal iemand met geestelijk vaderschap laten merken dat de liefde die Jezus heeft, ook bij hem of haar aanwezig is. En als we heel eerlijk zijn is deze eigenschap in de kerk soms ver te zoeken. Onze cultuur van schaamte en schuld geeft ook een cultuur van veroordeling. Weet je wat misschien het eerste zou zijn dat ik, impulsief, tegen deze jongen zou zeggen op het moment dat hij terugkomt? "Man, wat een lucht heb je bij je!" Die vader heeft wat gedaan, toen hij zijn zoon zo in zijn armen nam. Wat zal hij gestonken hebben en wat zal hij eruit gezien hebben.
Maar juist die eerste momenten en die eerste woorden als iemand zonden achter zich laat, die zijn bepalend of geestelijk vaderschap de veiligheid geeft om echt terug te komen. Velen worstelen hun leven lang met veroordeling omdat ze altijd hoorden dat ze het fout deden en wat ze fout deden. Zelfs jaren later worden in menig familie, op verjaardagen, de puberblunders in geuren en kleuren verteld. Maar dat is niet hoe God is. Geestelijk vaderschap kenmerkt zich door onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding.
Is God ooit wel eens teruggekomen op je zonden? Ik zal niet zeggen dat God dit nooit doet, meestal doet Hij dit alleen op het moment dat jij iemand anders veroordeelt en Hij je herinnert aan jouw verleden. Maar verder zal God je zonden uitwissen en er nooit meer op terugkomen en je direct aanvaarden als je je zonden belijdt. Al stinkt het nog zo verschrikkelijk, Gods Vaderliefde ontvangt elk van Zijn kinderen in een oprechte omhelzing van onvoorwaardelijke liefde.
Dit is een les, ook als mensen je om vergeving vragen of als mensen een verandering doormaken. Want die vraag of het misschien toch niet weer fout gaat maakt dat wij ons oordeel klaar hebben. Er zijn zelfs zonden die wij onvergeeflijk hebben gemaakt. Eens een dief, altijd een dief gaat bij God in ieder geval nooit op en eens een overspeler, altijd een overspeler ook niet. Denk er maar eens over na, hoe je hier nog in mag groeien.
Gebed: Heer, onbevooroordeeld, onvoorwaardelijk in liefde, elke terugkomende broeder of zuster helemaal aanvaarden, ik vind het soms zo lastig, maar ik wil op dit punt heel graag groeien in geestelijk vaderschap.
