"Het is als de kostelijke olie op het hoofd, die neerdruipt op de baard, de baard van Aäron, die neerdruipt op de zoom van zijn priesterkleed." (Psalm 133:2)
Een krachtige kerk, krachtig kerk zijn, met elkaar, als we daarn over nadenken en Psalm 133 lezen dan begint deze psalm met de eenheid van gelovigen. Het is goed en lieflijk als er een eensgezind samenwonen is. Broeders en zusters van hetzelfde huis. Gisteren zagen we al dat al die broers en zussen, net als in een gewoon gezin allemaal anders zijn. Maar wat gebeurt er dan als er eenheid is. En eenheid betekent niet dat je het altijd met elkaar eens bent, maar wel dat je met elkaar verder, ondanks de verschillen die er kunnen zijn.
En natuurlijk is Gods Woord de maat en echt, theologisch kun je soms flink van mening verschillen, maar als het gaat over het fundament en over wat God zonde noemt, is er een basis waarop deze eenheid er moet zijn. Ik heb zoveel geleerd van andere gelovigen uit andere kerken, omdat zij mij dingen leerden die ik in mijn kerk niet zag en leerde. En daardoor heeft de Geest in mijn leven veel meer ruimte kunnen krijgen. En dat is nu precies wat er dan gebeurt. Als er liefdevolle eenheid is in de kerken in Nederland, dan is het als de olie op het hoofd van Aäron. Dat beeld dat we in Psalm 133 tegenkomen is een wezenlijk en fundamenteel beeld. Er is maar één moment waarop Aäron, als hogepriester olie op zijn hoofd heeft gekregen: dat is het moment toen hij als priester werd gezalfd.
Maar dan is het belangrijk om te beseffen wat het zalven van een priester, of ook van een koning of andere personen die God liet zalven, betekende. Dat was niet zomaar een symbolisch iets. Het gaf in de eerste plaats aan dat diegene door God bestemd was voor die taak. Maar die olie staat ook symbool voor de Heilige Geest. De Geest van God die de bekwaamheid schenkt aan de persoon die gezalfd werd. Dat gebeurde daadwerkelijk op dat moment. Als je hier even diep over nadenkt, dan kom je tot de conclusie dat als we als kerken, als gelovigen onder elkaar, een eenheid vormen, dat dit dus betekent dat dit hetzelfde is als Aäron die bekwaam gemaakt wordt door de Heilige Geest.
De andere kant is dan dus ook waar: Als er geen eenheid is, ontbreekt dus de bekwaamheid van de Heilige Geest. Met andere woorden: de zalving van de Heilige Geest (of zo je wilt, de zegen van de Heilige Geest) kan pas gaan stromen op het moment dat wij met elkaar in eenheid willen samenwonen binnen Gods gezin. Zolang er dus onenigheid is en de eenheid in de kerk in Nederland ontbreekt omdat we bezig zijn om naar elkaar te kijken in plaats van elkaar lief te hebben, dan ontbreekt de zalving van de Heilige Geest. Misschien is het dat wel wat Paulus bedoelt als hij zegt dat we de Geest niet moeten uitblussen. Ben jij bereid om echt voor die eenheid te gaan?
Gebed: Heer, wat moet het voor U een teleurstelling zijn dat U Uw Zoon gaf, die alles volbracht en dat ondanks dat fundament, wij toch niet met elkaar door een deur kunnen. Ik verlang naar meer van Uw Geest en ik wil kiezen voor eenheid.
