"... en wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en eerbied." (1 Petrus 3:15b)
Het lijkt een open deur, maar is het misschien veel minder dan dat je zou denken. En natuurlijk kunnen wij vertellen hoe het zit met Jezus en hoe de wereld is ontstaan en toch, toch is de vraag wat je gelooft, minder een open deur dan je zou denken. En het is ook goed om er een poosje bewust mee bezig te zijn wat we geloven. Vroeger moest ik op catechisatie de Heidelberger Catechismus uit mijn hoofd leren, want als je die kende, wist je wat er in de Bijbel stond. Ten dele is dit natuurlijk wel waar, maar dan gaat het vooral om hoe je gered wordt, maar is dat dan het enige wat we geloven? Is geloven beperkt tot het weten dat jij gered bent? Of geloven wij meer?
Wat vertel jij op het station als je op de trein moet wachten en iemand vraagt wat jij eigenlijk gelooft? Stel je voor dat er gewoon iemand op je pad komt, totaal onverwachts, die aan jou vraagt naar je geloof. Wat zou jij in de eerste drie minuten zeggen? En wat zou je het uur zeggen dat volgt? Ik kan je garanderen dat iemand die echt zoekt en iemand die ook door het leven getekend is, niet tevreden zal zijn met het verhaal: "je bent als zondaar geboren, Jezus is gekomen voor je zonden, je moet in Jezus geloven en je komt dan uiteindelijk in de hemel." En natuurlijk, het is de basis waardoor je gered bent, maar is het daar dan mee klaar? Ik zei ooit toen ik ergens hierover sprak: "Als dit waar is, begrijp ik niet waarom je dan toch nog zolang op aarde zou moeten blijven als je al jong tot geloof bent gekomen."
En ik weet het, ik prikkel je nu. Ik weet dat er lezers zijn die zich behoorlijk ongemakkelijk voelen bij deze opening. Ik wil je vragen of je mij dat dan wil vergeven. Maar tegelijk geloof ik dat het nodig is dat we echt ons bezinnen op wat wij nu echt geloven. Of misschien wel, op wat we eigenlijk zouden moeten geloven, maar waar we te weinig bij stilstaan.
Petrus zegt in zijn eerste brief dat wij altijd verantwoording moeten kunnen afleggen van de hoop die in ons is. En als je een algemene vraag krijgt over je redding, dan lukt dat nog wel, maar wat nu als je gevraagd wordt naar de plaats van het lijden? Niet elke vraag over wat de Bijbel ons leert zal over de verzoening gaan, er zijn ook andere vragen waarover wij hoop hebben. Ik heb hoop in elke situatie, hoe hopeloos die ook lijkt. Ik geloof dat zelfs geen ene diagnose het laatste woord zal hebben en dat er een Naam is die hoop is in deze wereld. Die Naam is Jezus! Daarmee geloof ik niet in een maakbare wereld, maar wel dat er maar Eén het laatste woord heeft: God Zelf in Jezus Christus. En dat maakt dat ons geloof veel breder is dan alleen onze redding. Wat geloof jij?
Gebed: Almachtige Heer, wilt U ons de komende tijd laten zien wat wij echt mogen geloven? Geef ons woorden om Uw reddende werk te verwoorden, maar geef ons ook woorden van hoop in deze wereld. Hoop in ellende, hoop in gebrokenheid, hoop voor een hoopvolle toekomst.
