"Daarom, hoewel ik in Christus grote vrijmoedigheid heb om u te bevelen wat u behoort te doen, spoor ik u veel liever aan door de liefde, omdat ik, Paulus, een oud man ben en nu ook een gevangene van Jezus Christus. (Filemon 1:8 en 9)
Paulus geeft ons hier nog even een heel apart lesje. Een lesje hoe het anders kan. Ik weet niet hoe jij bent opgevoed, maar velen van ons zullen wellicht opgevoed zijn in een cultuur die we maar even zullen noemen als "Zo spreekt de HEERE". Dat is niet negatief bedoeld, want daar zit ook een grote waarde in. Juist daardoor is er ook een besef van heiligheid van Wie God is. Tegelijk zit er ook maar al te vaak een andere kant aan: De kant van dat we heel snel het gevoel kregen dat God voor een karretje gespannen werd.
Toen ik als degelijke jongen aan mijn theologische opleiding begon kreeg ik ethiek, en de docent zei toen: "Misbruiken van Gods Naam is ook als we God voor een karretje spannen omdat wij onze zin willen krijgen." Dat kriebelde, zo'n opmerking. Toch zou Paulus dit heel goed begrepen hebben. Wat doet hij? Hij zegt: "In Christus heb ik voldoende vrijmoedigheid om je een bevel te geven." Op basis van Gods Woord, kon Paulus, met terecht gezag gewoon zeggen wat hij wilde zeggen. Hij kon gewoon zeggen: "Joh, Filemon, jij kunt er van zeggen wat je wilt zeggen, maar als je Gods Woord goed genoeg kent, dan weet je dat je die slaaf gewoon moet terugnemen en hem een tweede kans geven, hier heb je hem en op grond van het Woord van God gebied ik je dat je hem weer in genade aanneemt."
Die houding heeft Paulus niet. Ondanks dat hij aan het eind van de brief absoluut bereikt wil hebben wat nodig is. Paulus zegt wel dat hij op gezag van Christus kan spreken, maar hij doet dat niet. Hij gebruikt de onderlinge liefde als manier om Filemon aan te spreken met het verzoek dat hij heeft. Straks zal ook blijken dat Filemon ook niets heeft fout gedaan tot nu toe. Paulus komt alleen met een verzoek omdat Paulus zelf een oude man in de gevangenis is geworden en hij die vroegere slaaf van Filemon heeft zien veranderen, maar dat Paulus hem ook niet bij zich kan houden en daarom komt hij er mee terug bij Filemon. Maar niet met een dreigende vinger en Gods Naam, maar hij spoort hem aan door de 'gewone' liefde.
Maar daarmee geeft Paulus ons echt wel een serieuze les mee. We hoeven namelijk niet overal druk te zetten met de Naam van God. Daar maken we Gods Naam niet beter van qua klank en op die manier moeten Gods Naam ook niet altijd gebruiken. Spreek iemand liever aan vanuit de liefde die iemand in zich heeft, op zijn eigen verantwoordelijkheid en gaat het daarmee niet en zijn het toch dingen waar God duidelijk over is, dan kan dat altijd nog. Want het doel van deze brief is het ook op die manier waard om benaderd te worden.
Gebed: Heer, soms grijpen we wel heel makkelijk naar Uw Naam, maar wilt U ons leren om ook gewoon vanuit onze verantwoordelijkheid elkaar aan te spreken op iets dat noodzakelijk is.
