"Ik dank mijn God, terwijl ik steeds in mijn gebeden aan u denk. Ik hoor namelijk over uw liefde tot en het geloof dat u in de Heere Jezus hebt, en over uw liefde voor alle heiligen." (Filemon 1:4 en 5)
Het zijn hele mooie woorden die Paulus schrijft aan Filemon. De aanhef van de brief was al mooi, maar Paulus gaat daarna ook nog gewoon verder over het geestelijke karakter van Filemon. Als je nog steeds in je achterhoofd houdt met welk doel Paulus deze brief schreef, dan wordt de druk op Filemon wel serieus groot. Want als je geestelijk zo hoog wordt aangeslagen als hoe Paulus dat hier doet, dan is je verantwoordelijkheid ook heel hoog.
Durven wij trouwens elkaar op een positieve manier te benaderen met dat wat we bij elkaar zien als liefde tot God en de gelovigen om je heen? Durven wij net als Paulus te zeggen dat we God danken als we zien hoe andere gelovigen om ons heen op een intense manier God dienen? Spreken we dat eigenlijk wel eens uit? Of vinden we het eigenlijk gewoon normaal? Paulus is tegen Filemon heel duidelijk over wat hij over hem heeft gehoord.
Over het algemeen praten we erg makkelijk over wat anderen niet goed doen, maar deze Filemon krijgt te horen dat zijn liefde voor Jezus zo groot is, maar ook zijn liefde voor de heiligen. En natuurlijk heeft dit straks in de brief nog een vervolg. Dat is zeker, Paulus schrijft het ook niet zonder doel, maar hoe is het als Paulus ons deze brief had moeten schrijven. Zou hij ook jou en mij kunnen aanspreken op onze liefde tot Jezus en tot de heiligen. Zou Paulus ons, vanwege ons goede gedrag ook klem kunnen zetten als hij straks bij zijn punt aankomt waar hij de brief voor schrijft en waarbij Filemon eigenlijk niets meer kan zeggen, want als je liefde hebt voor de heiligen zoals hij, dan kun je straks het verzoek van Paulus onmogelijk naast je neerleggen.
Zou Paulus jou ook op deze manier voor het blok kunnen zetten omdat hij kan zeggen dat je grote liefde voor Jezus hebt, maar ook voor de andere gelovigen. Wij zijn in onze kerkmodellen maar al te vaak gericht op wat voor onszelf belangrijk is. En wij willen ook wel graag liefgehad worden, maar hoe is dat andersom? Zijn wij een leesbare brief van Jezus in ons gedrag. En nee, niet als een voorwaarde om iets te verdienen, maar gewoon omdat je zo vol van Jezus bent, dat je niets anders wil dan degenen die bij Hem horen ook intens liefhebben. Ja, zelfs zo dat er in je eigen gemeente echt liefde komt voor elkaar. De huisgemeente van Filemon is waarschijnlijk een heel betrokken huisgemeente geweest. Filemon verkwikte zelfs de heiligen door zijn gedrag. Hij was een man vol van bemoediging.
En als je dit nooit hoort? Misschien begint het wel gewoon om dit eens uit te spreken naar anderen. Laat ook anderen merken en ervaren dat je hun liefde ziet en ervaart. Daar mogen wij het echt wel vaker over hebben.
Gebed: Heer, zoveel liefde voor U en mijn geloofsgenoten, ik wil er meer van hebben, zodat ik echt anderen zal opbouwen in geloof en in karakter zodat U groter wordt.
