"Petrus zei tegen haar: Waarom toch hebt u met elkaar afgesproken de Geest van de Heere te verzoeken? Zie, de voeten van hen die uw man begraven hebben, zijn voor de deur en zullen u ook uitdragen." (Handelingen 5:9)
Is Gods stem verstaan altijd mooi en bijzonder? Dat hopen wij natuurlijk wel. Wij hopen meestal dat we een bijzonder woord mogen ontvangen om door te geven. Ik moet eerlijk zeggen dat het ook wel eens anders is. Regelmatig weet ik tijdens een gesprek, zeker waar het gaat om bevrijding, dingen, die alleen God mij te kennen kan geven. Het enige dat ik kan doen is het toetsen en zien wat er gebeurt. En meerdere keren bleken juist deze dingen fundamenteel in een gesprek te zijn. Soms komen er zonden op tafel en andere keren geheimen.
Er is een geschiedenis in het boek Handelingen die we meestal liever maar overslaan. Niet omdat we er niet in geloven, maar vooral omdat we er niet goed mee uit de voeten kunnen. Het is de geschiedenis van Ananias en Safira. En nee, ik wil over deze twee mensen niet te veel zeggen en ik wil al helemaal niet gaan speculeren waar de ziel van deze mensen nu is. Het gaat mij nu om hoe Petrus reageert. Want de reactie van Petrus roept misschien wel net zoveel vragen op als de vraag waarom Ananias en Safira de Heilige Geest bedriegen. Het antwoord op die laatste vraag is misschien ook wel veel makkelijker in te vullen. Wellicht iets met geldzucht en ook graag in de gemeente bekend staan als mensen die echt alles over hebben voor God? We weten het niet. Maar wat nog opmerkelijker is, is de reactie van Petrus.
Moet je even bedenken: Ananias komt binnen met zijn zak met geld en legt dat voor de voeten van Petrus neer. Wat zou je dan verwachten? Je zou verwachten dat Petrus zou zeggen: "Joh, broeder, wat ben ik hier blij mee, dankjewel!" Maar dat doet hij niet. Petrus zegt precies de waarheid van dat moment. Hij stelt de vraag waarom Ananias door satan zijn hart heeft laten vervullen en waarom hij liegt tegen de Heilige Geest. Hij had het helemaal niet hoeven te geven, niemand die dat van hem had gevraagd. En op het moment dat Ananias dit hoort valt hij direct dood neer. Er zit een lastige vraag in waarom dit gebeurt. Maar wat ik nog veel lastiger vind is de stelligheid van Petrus.
Je zou kunnen denken dat Petrus hier vanaf wist omdat er iemand wist hoeveel had land had opgebracht. Maar als dan Safira binnenkomt dan zegt Petrus precies hoe ze het met elkaar in het geheim hebben afgesproken. Dit kan alleen maar kennis zijn door Gods Geest. En het enige dat Petrus doet met de overtuiging in zijn hart, is dat hij deze uitspreekt. Petrus kent de stem van de Geest in zijn hart. Of dit nu hardop of in een gedachte of overtuiging kwam, Petrus wist hoe God hem dingen bekend maakt. Misschien heeft ook Petrus er wel eens naast gezeten, maar door afgestemd te zijn op Gods Geest, is dit het gevolg: Dan weet je dat je het weet en dan kun je het zeggen.
Gebed: Vader, sommige dingen die U bekendmaakt zijn niet leuk om mee te moeten confronteren, maar uiteindelijk wil ik toch dat uitspreken waarvan U zegt dat het moet gebeuren. Leer mij steeds meer om afgestemd te zijn op Uw stem.
