"Toen zeiden de mannen van Efraïm tegen hem: Wat is dit wat u ons hebt aangedaan, dat u ons niet geroepen hebt toen u tegen Midian ging strijden? En zij kregen grote onenigheid met hem." (Richteren 8:1)
Je zou zeggen dat iedereen toch wel heel blij zou moeten zijn nadat Gideon de overwinning van Midian in ontvangst nam. De geschiedenis van Gideon begint met de woorden dat heel Israël bang was. Ze vluchtten telkens de grotten in en ze durfden helemaal niets. En dan staat Gideon met zijn 300 manschappen rondom het leger van Midian, slaan ze allemaal op de vlucht, worden de mannen van de stam van Efraïm ook nog even boos op hem.
Waar waren trouwens die mannen toen Israël onder de dreiging van Midian telkens vluchtte? Toen waren ze er niet. Ze hebben het laten gebeuren en ook Efraïm leefde in zonde. Maar op het moment dat Gideon voor verwarring heeft gezorgd, komen de mannen van Efraïm er wel snel bij. Gideon liet hen roepen. Zij waren er overigens niet bij geweest toen God de manschappen selecteerde.
Wat is nu eigenlijk het probleem van Efraïm? Is er eigenlijk wel een probleem? Eigenlijk is er maar één probleem: eerzucht. Efraïm wilde betrokken zijn bij de overwinning. Je zult altijd ervaren dat als jij in de Naam van God gaat opstaan en de overwinningen met Jezus boekt, dat er altijd mensen zullen opstaan die zeggen dat je hen erbij had moeten betrekken. Maar toen je het voor de overwinning er over had, was er niemand warm te krijgen. Blijkbaar willen velen geen risico, maar ze willen wel hun naam zien pronken achter een overwinning.
Ook als je voor Gods Koninkrijk een stap buiten je boot durft te zetten, waardoor je door sommigen gewoon wordt genegeerd, maar als het toch een succes lijkt te zijn, zijn diegenen er weer als eerste bij. En eigenlijk willen ze dan ook nog met de eer gaan strijken. En eigenlijk kan Gideon er nog niet eens wakker van liggen. Hij zegt gewoon dat ze zich niet zo druk moeten maken. Want wat heeft hij eigenlijk gedaan? Het grootste deel van de overwinning had hij toch aan hen overgelaten? Wie mochten de koningen gevangen nemen?
Eigenlijk is dit wat er zo vaak gebeurt. En misschien is het ook wel een les die Gideon ons leert. Als je gaat leren wat het Koninkrijk van Jezus inhoudt, terwijl er nog velen zijn die dit nog niet zien, hoe ga je er dan mee om als de kracht van het Koninkrijk zichtbaar wordt en anderen gaan het daardoor ook geloven, terwijl ze toen je echt geloof nodig had, je niet steunden. Het is soms zo moeilijk als je mensen om je heen hebt die alleen maar geloven dat Jezus voor de vergeving van zonden is gekomen, terwijl jezelf ook ziet hoe demonen moeten wijken in de Naam van Jezus en hoe ziekte kan genezen omdat Jezus erbij is. Maar hoevaak je ter verantwoording wordt geroepen om wat je doet, maar als er dan echt wonderen gebeuren, dan is het dringen om de eer op te eisen. Maar Gideon kan zich er niet eens druk over maken. Dat is de les: Het was ook niets van Gideon, het was God Die aan het werk was. Dan kan iedereen willen praten, maar is God die de eer toekomt. Dat maakt ons gewoon klein.
Gebed: HEER, er is geen wonder dat ik ooit heb gedaan, het is alleen maar Uw werk en er is niets waarop ik ooit zal kunnen zeggen dat ik het deed. U komt de eer en glorie toe!
