"Petrus zei echter: Zilver en goud heb ik niet, maar wat ik heb, dat geef ik u: In de Naam van Jezus Christus de Nazarener, sta op en ga lopen." (Handelingen 3:6)
Hoeveel lef heb je nodig om werkelijk de vervulling met de Heilige Geest alle ruimte te geven? Wat gebeurt er eigenlijk als de Heilige Geest je echt in bezit neemt en als je dan ook nog eens gaat doen wat Paulus zegt voor het uitstrekken naar de beste genadegaven? Ik kan je garanderen dat er dan echt iets gebeurt. En ga er maar vanuit als je echt afgestemd wil zijn op de Heilige Geest, dat God je dan echt avonturen laat beleven. De afgelopen dagen waren wij op de Pinksterconferentie Opwekking. Wij zaten naast het vak met mensen met gehoorproblemen. Tussen die mensen zat een ventje van 5 jaar en God zei tegen mij: "Ga met hem bidden."
Ik moet je eerlijk zeggen dat het nogal een avontuur is om dan te gehoorzamen. Dat ventje lag echt op mijn hart, maar opstaan en tussen allemaal doven gaan zitten en bidden, dat is nogal wat. Want hoe kan ik mij verstaanbaar maken? Natuurlijk een doventolk erbij, maar toch dat eerste moment dat je contact legt. Dat is eng. Door omstandigheden lukte het die dag niet, maar maandag was er een moment dat het ventje bij zijn moeder zat en dat ik zag dat zijn moeder tegen hem praatte. Uiteindelijk ben ik er naartoe gegaan, zijn moeder bleek geen gehoorprobleem te hebben en dat ventje ook niet. Hij kon alleen niet praten vanwege problemen rond zijn keel. Uiteindelijk heb ik gedaan wat God vroeg en heb met hem gebeden met zijn moeder erbij. Het was bijzonder hoe het ventje reageerde op zijn problemen. In gebarentaal zei hij dat hij straks in de hemel er geen last meer van zou hebben en dat hij dan ook kan zwemmen.
Dit zijn momenten dat wandelen door de Geest soms heel spannend is. Petrus en Johannes hebben nog maar net de uitstorting van de Heilige Geest achter de rug en ze zien aan de poort van de stad een man zitten die verlamd is. Wat doe jij als je langs zo iemand loopt? Nou, ik zou zeggen: "Sta op en wandel!" Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik zou dat niet zomaar durven. Stel je voor dat er niets gebeurt en wat zullen de mensen dan wel zeggen? En ook in de kerk zitten we hier soms heel erg mee. Geloof jij dat God alles kan en zelfs iemand die niet kan lopen, kan laten lopen? Of een ventje die niet kan praten (en ook niet kan slikken of ademen door zijn mond) kan genezen op het moment dat wij Hem aanroepen? Wat maakt dat Petrus hier naar die man toe gaat en zegt: "Sta op en ga lopen?"
Petrus had maar twee dingen: De belofte van Jezus en het geloof dat bij God alle dingen mogelijk zijn. En met dat geloof ging hij niet in discussie, maar met dat geloof ging hij gewoon aan het werk. Petrus wist als geen ander dat hij deze woorden kon uitspreken met Goddelijke kracht. En het gebeurde. Weet je wat wij vaak doen? Wij gaan van het onmogelijke uit. Ik wil je vragen, of dat jij vandaag wilt bedenken wat jij gelooft dat bij God mogelijk is. Daar begint het avontuur.
Gebed: Jezus, door Uw Geest zijn wij tot al Uw dingen in staat. Ik wil geloven dat in Uw Naam alles mogelijk is en ik wil U vragen om vrijmoedigheid en durf.
