"En wij vragen u, broeders, hen te erkennen die onder u arbeiden, u leiding geven in de Heere en u terechtwijzen, en hen uitermate hoog te achten in liefde, om hun werk. Leef in vrede met elkaar." (1 Thessalonicenzen 5:12 en 13)
Het zou wel eens een van de veel gebruikte teksten kunnen zijn die behoorlijk zijn misbruikt door de hele kerkgeschiedenis heen. Er zijn door de tijd heen wat voorgangers geweest die niet met kritiek konden omgaan en deze tekst maar gebruikten om de gemeenteleden met kritiek het zwijgen op te leggen. En soms gaat het zelfs zover dat een voorganger zich op deze manier tot een god heeft verheven of manipulerend te werk ging en Gods Woord zelfs geweld aan deed of gemeenteleden dwong om aan bepaalde voorschriften te voldoen. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling van de woorden van Paulus.
Paulus roept ons op om hen te erkennen die onder ons arbeiden. Je zou het ook mogen vertalen met 'hoogachten' of 'respecteren'. Daarmee zegt hij niet dat op basis hiervan alles wat een voorganger doet boven elke vorm van kritiek verheven is. Er zitten aan deze oproep eigenlijk twee kanten. Aan de ene kant is het belangrijk dat we hen die onder ons arbeiden erkennen, maar aan de andere kant is het ook zo dat een voorganger open moet staan voor een eerlijk gesprek. Jarenlang heb ik onder een prediking gezeten waar de zonde van de mens in het middelpunt stond, uiteindelijk Jezus ook nog wel werd genoemd en ik met de vraag bleef zitten: Zou dit nu alles zijn? En zodra ik het gesprek zocht, werd het afgekapt. Zo is het niet de bedoeling, te meer omdat het Evangelie zo breed is, dat een goed gesprek daarover, juist voor degenen die onder ons arbeiden zo belangrijk is om hen scherp te houden.
Als we dat gesprek aangaan, dan zijn ook dat juist de dingen die erkenning geven aan hun werk in de gemeente. Het is daarnaast ook heel belangrijk om te lezen wat Paulus zegt over hen die onder ons arbeiden. Het woord 'arbeiden' laat zich beter vertalen als 'inspannen'. Het is duidelijk dat het om hen gaat die er helemaal voor willen gaan en de gemeente willen leiden in de Heer. Dat laatste is heel belangrijk. Het leidinggeven aan de gemeente moet niet het belang dienen van degenen die zich inspannen, maar het moet gaan om het belang van de Heer! Als het eigen belangen zijn, tot zelfs een volle kerk toe voor eigen eer, dan zit het goed mis, daar mogen ze geen erkenning voor krijgen.
En een ander woord dat heel lastig kan zijn is, als de op de bovenstaande manier arbeiden, dat ze de gemeenteleden ook terecht mogen en moeten wijzen. En dat is naar leer en leven. En ja, dat betekent dus ook als het gaat om het discipel zijn in de wereld, dat ze ons ook daar op mogen aanspreken. Dus ook als onze daden ontbreken. En hoe goed is het als dat op een oprechte manier gebeurt. Dat maakt je als gelovige uiteindelijk ook veel sterker. En erkennen we de mensen die op deze manier arbeiden, dan worden ook zij sterker door deze bemoedigingen.
Gebed: Vader, kritiek is nooit makkelijk, maar als we elkaar daar op een eerlijke manier bij helpen, zullen voorgangers en gemeenteleden sterker worden in hun geloof. Leer ons kwetsbaar en vol liefde met elkaar omgaan.
