"Wat nu de broederliefde betreft, hebt u het niet nodig dat ik u schrijf, want u bent door God Zelf onderwezen om elkaar lief te hebben." (1 Thessalonicenzen 4:9)
Sommige dingen zijn gewoon niet nodig om daar iets over te zeggen of te schrijven. Die dingen zijn eigenlijk niet nodig, die zijn zo logisch. Eén van die onderwerpen is de broederliefde. Daar hoeven we niets meer over te zeggen. Toch? Dan noemt Paulus echt een onderwerp dat bij ons helemaal goed gaat. Geen enkel probleem op dit gebied, want alle broeders en zusters hebben we lief. En degene die we niet liefhebben zijn gewoon geen broeders en zusters. Misschien is dit wel een beetje kort door de bocht, maar ik vrees dat het ongeveer in veel situaties wel zo in elkaar zit.
Toch blijkt in de gemeente in Thessalonica het op het gebied van de broederliefde wel goed gaat. En niet alleen in de gemeente, maar eigenlijk in de hele omgeving. En toch is Paulus er nog niet helemaal tevreden over. Misschien wel tevreden, maar het kan nog altijd meer. De broederliefde kan nog altijd sterker en beter. Juist omdat dit zo belangrijk is. Weet je wat het uitwerkt als je je geestelijke broers en zussen liefhebt? Dat maakt de ander zoveel sterker, dat maakt dat er geen veroordeling is, maar aanvaarding, dat maakt dat er niet gekletst wordt, maar gebeden.
Maar misschien is het bij ons ook niet nodig om daar nog iets over te zeggen. Of zit dat toch anders? Misschien valt het al niet meer in het dorp waar je woont om de broeders en zusters lief te hebben. Ik kom christenen tegen de andere christenen niet accepteren omdat de ene psalmen zingt en de ander opwekkingsliederen. Dat de ene de ander veroordeelt omdat hij bij het zingen zijn handen in aanbidding opheft tot God.
Soms lukt het nog wel om gelijkgestemde broeders en zusters lief te hebben, maar wat als het om hen gaat die niet van onze kleur zijn, of die vertrouwd zijn met andere klanken? Is het dan nog steeds zo dat we hier niets meer over moeten zeggen? Ik geloof dat als we al die verschillende kleuren bij elkaar brengen, dat er dan juist evenwicht komt en er dan juist ruimte is om elkaar te corrigeren. Wil jij die zware broeders, net zo lief hebben als die lichte broeder? Of die gereformeerde zuster als die evangelische zuster, die allebei geloven in het werk van Jezus?
Dan geloof ik dat we hierin nog overvloediger kunnen worden. Dan is de oproep van Paulus om elkaar nog veel meer lief te hebben helemaal terecht en kunnen we dat niet zo makkelijk naast ons neerleggen. Zijn we bereid om deze oproep heel serieus te nemen en echt elkaar in Christus lief te hebben, zelfs als de vormen van de ander, anders zijn? Dat zal de wereld versteld laten staan van onze onderlinge liefde voor elkaar. En waar dit functioneert, daar zal het Evangelie meer kracht hebben en zullen we zelf ook meer kracht ontvangen door de bemoedigingen die we ontvangen en waardoor we groeien tot meer eenheid en meer aanvaarding.
Gebed: Vader, leer mij mijn broers en zussen meer liefhebben, ook als ze soms dingen anders beleven. Zij die in Jezus geloven zijn mijn broers en zussen en zo wil ik ze ook liefhebben en dienen.
