"Verder, broeders, vragen wij u en roepen wij u er in de Heere Jezus toe op, dat u, zoals u van ons ontvangen hebt, hoe u moet wandelen en God behagen, daarin nog meer overvloedig wordt. (1 Thessalonicenzen 4:1)
Kunnen wij God behagen? Of met andere woorden, kunnen wij iets doen waarbij we bij God iets tot stand brengen? Er is een belijdenisgeschrift dat zegt dat wij 'onbekwaam zijn tot enig goed'. We kunnen ons afvragen of Paulus het daar mee eens zou zijn geweest. Nee, we kunnen niet door ons best te doen, iets aan Gods genade toevoegen, maar wandelen zoals God het van ons vraagt, werkt wel degelijk iets uit. Dat brengt, hoe dan ook, zegen met zich mee. Want de andere kant is ook waar en dat zegt Paulus ook onomwonden: "De Heer is een Wreker" Dat is geen dreigende taal, maar wel dat God terugkomt op onze daden.
Je kunt je ook afvragen waarom we moeten wandelen zoals Paulus ons voorschrijft. Is Paulus dan in eens wettisch geworden en gaat hij dan allemaal regels stellen? Ik kom christenen tegen die zeggen dan: "Ik ben onder de genade en niet meer onder de wet, dus die regels zijn niet meer belangrijk." Ook daar zo Paulus het niet mee eens zijn. En Paulus noemt hier nogal dingen. Het grootste wat hij noemt is ontucht. Zonde van onreinheid, die noemt hij heel duidelijk. Wellicht heeft dat gespeeld in die gemeente. Overigens is dit ook in onze tijd wellicht de zonde waar satan zijn tienduizenden mee verslaat. Want deze zonde leggen geestelijke banden in de geestelijke wereld waardoor mensen vastzitten aan onreinheid en er bijna niet meer los van kunnen komen.
Maar waarom zou je je best doen om te leven volgens de wandel die Paulus ons voorhoudt? Om maar ene reden: Om God te behagen. Dat doen we om God van ons te laten genieten. Natuurlijk, grote zonden zorgt ook altijd voor een opening van satan in ons leven. Moet je eens kijken wat seksuele zonden uitwerkt in levens van mensen. Slachtoffers raken hun identiteit kwijt en kunnen vaak bijna geen gezonde relaties meer aangaan en daders weten totaal niet meer wat trouw is. En dat is maar één voorbeeld. Maar uiteindelijk gaat het er niet om wat de negatieve gevolgen zijn, het gaat er in de eerste plaats om dat God plezier in ons heeft.
Eigenlijk zou je het misschien het beste met een kind kunnen vergelijken dat stapelgek is op zijn vader en niets liever wil dan dat zijn vader trots op hem is om wat hij doet. Natuurlijk dat kan in het natuurlijke misschien doorslaan dat een kind ook dingen gaat doen voor zijn vader die God niet wil, omdat aardse vader soms grote fouten maken. Maar deze gedachte zit er wel in. Als we het eerlijk aan God zouden vragen, zou God in de hemel dan op dit moment genieten van ons wandelen op aarde? Kan God, als je hemelse Vader, dankbaar en blij zijn hoe jij wandelt zoals het Zijn gedachten en plannen zijn? Je krijgt geen streepje voor bij God, want alles blijft genade, maar God zegent je wel als je wandelt naar Zijn plan.
Gebed: Vader, dit is mijn verlangen: te wandelen zodat U er blij van wordt. Wilt U mijn ogen openen voor de momenten dat het mis gaat en ik struikel. Ik wil altijd weer opstaan en weer wandelen zoals U het van mij verlangt.
