"Vervolgens kuste hij al zijn broers en hij huilde met hen; daarna durfden zijn broers met hem te spreken." (Genesis 45:15)
Echte mannen... die durven te huilen! Dat is nogal een stevige stelling waarop veel mannen zullen denken: Doe normaal. Of je voelt als man zoiets als: Als dit zo is, klopt er bij mij misschien wel iets niet. Want het is toch helemaal niet mannelijk om te huilen? Toch zou ik vandaag vooral tegen de mannen onder de lezers willen zeggen: Als kwetsbaarheid moeilijk voor je is, ga hier eens over in gesprek met God. En ook de vrouwen onder de lezers geldt dit voor. Al zal een vrouw wat minder moeite hebben met huilen. Maar durf je echt kwetsbaar te zijn?
Jozef had zich ondertussen dan wel bekend gemaakt aan zijn broers en hij had ook verteld dat zijn broers niet boos moesten worden op de situatie of op elkaar. Jozef had laten merken dat hij de ruimte had om te vergeven en te verzoenen. Maar dat blijkt nog niet voldoende te zijn. Het blijkt namelijk dat de broers van Jozef nog geen woord hadden gezet. De ontmoeting met Jozef was nogal eenzijdig. En de broers bleven nog heel erg bang. Dat is niet zo vreemd na alles wat er was gebeurd en hoe Jozef had kunnen reageren. Ik geloof dat wij soms in situaties terecht komen waarbij de ander zich nog niet durft te openen, zeker als het over verzoening gaan. Soms kan er nog heel veel schaamte zitten, maar veel vaker is er zoveel angst. Angst voor wraak, of angst voor afwijzing. En naar aardse maatstaven zou dat misschien allemaal terecht zijn, maar in het Koninkrijk zijn de wetten anders. Waar wij willen vergeven en verzoenen laten wij de wraak los, zelfs als er geen berouw is, dan nog laten we de wraak over aan God!
Maar hoe kan die ander door de angst heen geholpen worden? Dat laat Jozef zien. Jozef, onderkoning in Egypte. Hij heeft een status die de meesten van ons nooit zullen bereiken en deze Jozef kiest voor kwetsbaarheid. Hij valt eerst Benjamin om zijn nek, maar daar hadden de andere broers niets aan, want met Benjamin lag het immers anders. Maar dan gaat hij ook naar zijn andere broers toe en hij kust hen stuk voor stuk en Jozef laat zijn emoties de vrije loop. Jozef huilt en zijn broers huilen ook. Jozef kiest voor kwetsbaarheid en dat breekt muren van angst af. Jozef laat kwetsbaarheid toe om zijn broers echt dichtbij te laten komen.
Ik geloof dat wij in een tijd leven waar kwetsbaarheid niet vanzelfsprekend is. Maar we mogen kiezen voor echtheid. Jozef doet hier ook iets dat niet normaal is voor zijn tijd en zijn positie, maar juist hierdoor, door te laten zien wat hij voelt, krijgen zijn broers alle ruimte om hun angst los te laten. En angst bouwt muren en houdt ons op afstand van elkaar, maar door te laten zien wat je echt voelt help je de ander zijn angst los te laten. Zo kunnen de broers van Jozef de volgende stap zetten. Stappen die ook nog moeilijk zijn, maar gesteund door Jozef.
Gebed: HEERE, leer mij om kwetsbaar te zijn, leer mij om echtheid toe te laten om de ander ruimte te geven om dichtbij te komen.
