"Ik ging op mijn wachtpost staan, nam mijn plaats in op de vestingwal, en keek uit om te zien wat Hij in mij spreken zou en wat ik antwoorden zou op mijn aanklacht." (Habakuk 2:1)
Eigenlijk is de reactie van Habakuk wel een vreemde reactie. Of in ieder geval een opmerkelijk reactie. Habakuk had zijn klacht en daarna ook zijn onbegrip over de reactie van God hierop als een gebed geuit. Het is ook opmerkelijk dat er niet staat dat God op een bijzondere manier heeft geantwoord. Sterker nog, het lijkt gewoon een tweegesprek tussen Habakuk en God. En dan bij het laatste stuk waar Habakuk niets meer begrijpt van God, daar blijkt het een gebed te zijn geweest waarbij God niet aanwezig was. Want wat Habakuk daarna doet is niet de manier zoals wij met ons gebed omgaan.
Maar misschien is deze conclusie te voorbarig en is dit wel een manier waarop jij op Gods antwoord wacht. Habakuk gaat op zijn wachtpost staan. Kennelijk had hij een plaats waar hij toch wel op wacht ging staan om naar God te luisteren. Het is niet duidelijk of dit werkelijk een plaats op de vestingwal was of dat dit beeldspraak is. Het lijkt een letterlijke plaats en wellicht was dit wel op de vestingwal. Maar vooral ging Habakuk op wacht staan. Sommigen denken om een bestraffing van God te krijgen voor zijn laatste uitingen van onbegrip, maar zou het dat zijn? Is dat het beeld van hoe God omgaat met Zijn gelovigen?
Habakuk heeft het er niet over dat God met een aanklacht gaat komen. Hij nam zijn plaats in om te zien wat God in hem zal spreken. Uit niets lijkt dat hij rekent op God Die boos is. Helemaal niet zelfs, hij staat daar veel meer omdat hij rekent op een antwoord van God. Te meer omdat hij echt naar een wachtpost gaat. Dat is niet op je stoel afwachten, maar concreet naar een plaats gaan waar je er op rekent dat God gaat spreken.
Wij snappen soms heel veel van God niet. En we hebben ook nog eens heel veel vragen. Ook de Bijbel staat vol met dit soort vragen. En zelden wordt God er boos om, maar als we God zulke vragen gaan stellen, wachten we dan ook op Gods antwoord. Want dat is wel de les, midden in alle onbegrijpelijke situaties, midden in alles onmogelijke dingen waarvan je niet begrijpt wat God doet. Zou God dan ook nog antwoord geven? Habakuk weet dat God dit werkelijk ook doet. Hij staat verwachtingsvol op zijn wachtpost. God zal daar komen met antwoord.
Geloven wij zo concreet in een antwoord van God? Habakuk zegt dat hij wacht op een antwoord in hem. Wellicht Gods stem of een gedachte van God. Verderop blijkt dat God het heel zichtbaar zal gaan maken. Maar dat kan pas als wij geloven dat God werkelijk antwoord geeft! Ook wij kunnen kiezen om onze plaats in te nemen op onze wachtpost, niet pratend, niet redenerend, maar stil en in afwachting van wat God gaat zeggen. We worden uitgedaagd door God om echt zo ook met Hem in gesprek te zijn, juist ook als wij het niet meer begrijpen.
Gebed: HEER, ik kies er voor om te willen luisteren naar Uw stem, naar Uw antwoord, naar Uw uitleg over die dingen die ik niet begrijp. Spreekt U maar, ik wil luisteren.
