"Slaven, wees, evenals aan Christus, gehoorzaam aan uw heer naar het vlees, met vrees en beven, oprecht van hart, niet met ogendienst, als mensenbehagers, maar als slaven van Christus; doe zo van harte de wil van God. (Efeze 6:5 en 6)
Durven wij dit soort taal elkaar mee te geven zoals Paulus hier doet. Het zijn niet mis te verstane woorden. Het gaat over absolute arbeidsplicht. De taal die Paulus hier gebruikt is voor Paulus betrekkelijk normaal. Hij doet dit al eerder in de brief aan de gemeente van Kolosse ook al. We kunnen ons hier afvragen of we hieruit mogen afleiden dat Paulus voor de slavernij was. Maar dat is niet waar het echt om gaat. Paulus verdedigt in ieder geval niet de slavernij.
Overigens kunnen we er vanuit gaan dat de slavernij van toen een andere vorm had als de slavernij die wij ons herinneren uit later eeuwen. Het gaat Paulus er in ieder geval niet om, om er een waardeoordeel over te geven. Het gaat hem er om dat een slaaf en ook zijn heer een goede houding tegenover elkaar zouden hebben in een maatschappij waar de slavernij nu eenmaal een feit was.
En hoe ga je daar nu mee om? En dan kunnen wij ook de lijn gerust trekken naar onze arbeidsomstandigheden. Want ten diepste is de basis er achter dezelfde. Kunnen wij zeggen dat wij in de arbeidsverhoudingen dezelfde verhouding hebben als tussen Jezus en de gemeente als het gaat over het dienen van Jezus als Heer? Die vraag zouden we ons best eens mogen stellen en daar stuurt Paulus het dan ook helemaal naartoe.
Onze houding op het werkveld zou moeten overeenkomen als die van Jezus en de gemeente die Hem dient. En Jezus dienen doe je niet alleen als de mensen het zien. Tenminste, ik hoop van harte dat je de verborgen omgang, zoals psalm 25 die noemt, kent en doorleeft. Anders zou je geloof alleen een mensenzaak zijn. Kijk eens hoe de mensen naar je kijken. We voelen wel aan dat het zo niet kan zijn.
Maar op dezelfde manier, niet voor het oog, maar met het hart, moeten we trouw zijn op onze plaats in de maatschappij. Ik kom soms christenen tegen die met alle gemak op hun werk maar wat aanknoeien. Zo mag dat onder ons niet zijn. Het gaat er om dat werkgevers merken dat ze christenen in dienst hebben die trouw zijn. Werknemers die loyaal zijn aan hun werkgever. Niet om er iets mee te verdienen, maar om te laten zien dat jij er eentje bent van een ander Koninkrijk.
En tegelijk laat Paulus de heren niet met rust. Niet dreigen, niet slaan en geen dwang of manipulatie. Werkgevers moeten naar hun personeel zijn, zoals Jezus. En Jezus heerste niet, maar diende. En ik ben er van overtuigd dat daar waar werkgevers hun werknemers dienen, dat werknemers eerbied en ontzag zullen hebben voor hun werkgever. Dan lopen ze de kantjes er niet van af. Telkens blijkt het dat het in de gezagsrelaties van twee kanten komt. Eigenlijk dient de meerdere, altijd de mindere, waardoor de mindere zich durft en wilt onderwerpen. Net als in het Koninkrijk van God. Omdat Jezus jou wil dienen, durf jij je te onderwerpen aan de Allerhoogste Koning.
Gebed: Vader, U zult nooit dwang gebruiken, U zult nooit dreigen, maar altijd in liefde tot mij spreken. Daardoor ben ik niet bang voor U, maar heb ik diep ontzag en respect voor U en ik wil mijzelf aan U onderwerpen.
