"En Naomi, haar schoonmoeder, zei tegen haar: Mijn dochter, zou ik geen plaats van rust voor je zoeken, waar het je goed zal gaan?" (Ruth 3:1)
Naomi laat er niet bepaald gras over groeien. Nadat Naomi haar bitterheid heeft losgelaten en zich heeft omgekeerd richting de hoop die er nu weer is, bespreekt ze gelijk de toekomst voor Ruth. Naomi besefte ineens dat Ruth op de akker van een bloedverwant terecht was gekomen en dat dit nogal kansen bood voor de toekomst. Want Boaz was immers niet alleen een bloedverwant, maar ook de losser.
Naomi beseft tegelijk ook nog iets anders. Het valt op dat Naomi niet begint over die losser. Dan zou het gaan om het nageslacht van Elimelech dat in leven gehouden moest worden. Het gaat Naomi in de eerste plaats om Ruth. Want wat moet Ruth straks als een heidense weduwe in een vreemd land. Natuurlijk was ze met haar schoonmoeder meegegaan, maar Naomi zou ook een keer sterven en wat is er dan nog voor toekomst voor Ruth. En dat beseft ook Naomi. En Naomi bespreekt heel eerlijk met Ruth dat zij een plaats van rust voor Ruth wil zoeken.
Het leidt geen enkel twijfel dat Naomi op een huwelijk aanstuurt. Dat is duidelijk in dit eerste vers van het derde hoofdstuk. Een huwelijk als een plaats van rust voor Ruth. Maar is dat nu ook niet precies wat wij net zo hard nodig hebben. Wat hebben wij in deze wereld aan rust te vinden? Is er voor mensen zoals wij wel rust? Ja, er zijn telkens aren van hoop. Door ons hele leven heen voedt God ons echt wel met Zijn voedsel, en Hij geeft ons meer dan overvloed, maar is dat genoeg?
De overweging van Naomi geldt voor ons als gelovigen net zo. Uiteindelijk is er maar één ding dat ons de echte rust zal geven: Als bruid van Jezus Christus eeuwig met Hem leven. Weet je, echt rust zal hier op aarde niet zijn. Echte rust, hoeveel overvloed er in ons aardse leven ook kan zijn aan geestelijk voedsel, vinden we hier niet. Hier wordt uiteindelijk de rust niet geschonken. De echte rust is daar waar Jezus met Zijn bruid in het huwelijk treedt en eeuwig met haar zal leven. Daar zal de rust pas echt aanbreken.
Het is net als met Ruth, op die akker van Boaz was het goed uit te houden. Ze werd niet lastig gevallen, Boaz had haar in beeld en zorgde dat ze genoeg kreeg, maar de echte rust was er niet. Die zou er alleen zijn als Ruth een man zou hebben die voor haar zou zorgen. Wij zullen ook geen rust hebben, al ziet Jezus ons, zoals Boaz Ruth zag, maar echte rust krijgen we pas als een een Man hebben die voor ons zorgt. Dan zal het ons goedgaan, echt goedgaan! Opmerkelijk dat God Zelf het beeld van het huwelijk gebruikt in het Nieuwe Testament om de relatie in de eeuwigheid tussen de gelovigen en Jezus aan te geven. Verlang jij naar rust? Die zal er hier op aarde nooit volmaakt zijn en daarom leven we in Advent in de verwachting naar de komst van Jezus. Dan zal de echte rust er zijn!
Gebed: Jezus, ik kijk uit naar de dag dat U ons, als Uw bruid zult trouwen om dan eeuwig bij U te mogen zijn. Tot die dag zal ik er naar uitkijken en mijn verantwoording hier op aarde nemen door te leven in hoop.
