"En zij zei: Laat mij genade vinden in uw ogen, mijn heer, want u hebt mij getroost en u hebt naar het hart van uw dienares gesproken, hoewel ik niet ben als een van uw dienaressen." (Ruth 2:13)
Als je de woorden leest van Boaz, die hij spreekt tot Ruth, dan zou je zeggen dat hij het hart van Ruth wel behoorlijk op hol kan brengen. Opmerkelijk is dat er echt niets is dat daar op wijst. Natuurlijk, straks komt Naomi wel met het idee dat Ruth wellicht haar rust bij Boaz zou kunnen vinden, maar op dit moment is er nog geen sprake van. Bij geen van beide overigens. Sterker nog, de onderdanige houding van Ruth gaat zover dat zij zichzelf nog lager weg zet dan een dienstmeisje. Maar er gebeurt wel iets anders.
De woorden van Boaz op de vraag waarom Boaz genadig is over Ruth, raken Ruth tot in het diepst van haar hart. Boaz roept in herinnering wat Ruth allemaal gedaan heeft voor Naomi en hij zegent haar daarna met vrede en rust onder de vleugels van de God van Israël. De woorden die hij spreekt over Naomi en over de keus die Ruth voor haar heeft gemaakt zijn zo raak in het hart van Ruth dat ze benoemd hoe deze woorden haar troosten.
Overigens is het wel opmerkelijk dat ze dit zegt, want Ruth lijkt vol goede moed op weg gegaan te zijn naar de akker. Maar blijkbaar was er voor het hart van Ruth nog wel heel wat troost nodig. De erkenning die Boaz haar geeft voor wat zij heeft willen doorstaan omwille van Naomi, geeft haar troost in het hart. Dit doet oprechte erkenning dus met je. Boaz spreekt hiermee tot het hart van Ruth. Dit moeten we eens beseffen. In de eerste plaats in het intermenselijke. Dat iemand geleden heeft om een ander, dat mag wel gezien worden en daar mag erkenning voor komen. Want deze erkenning zorgt voor genezing en troost voor alles wat pijn heeft gedaan door de keus om te lijden voor die ander.
Maar als Boaz ook een type is van Jezus, dan kunnen we ook die lijn nog trekken. Ruth heeft heel wat moeten achterlaten voor Naomi. Ze heeft zelfs haar volk verlaten en ze is een vreemdeling geworden in een vreemd land. Maar Boaz spreekt troost uit en de bemoediging dat God haar daad zal vergelden. Jezus leert ons ook om vreemdelingen te zijn op aarde. Ook wij moeten loslaten waar we aan vastzaten om Jezus te volgen. Maar uiteindelijk blijkt dan dat Jezus voor ons zorgt. Nu en straks zorgt Jezus. Dat zijn woorden van troost en bemoediging. Het zijn woorden die op de bodem van ons hart mogen komen. Woorden die zeggen: Je hebt wel veel moeten lijden, maar Ik zal je vergelden voor dit lijden. Het beste komt nog. Misschien niet gelijk, maar Jezus heeft gezien wat je er voor over had en straks zul je dubbel ontvangen. Wat een troostende woorden als je nu soms heel veel lijden en strijd ervaart. Uiteindelijk zal de Meerdere Boaz hier op aarde zorgen en straks terugkomen om Zijn bruid te trouwen tot in eeuwigheid.
Gebed: Jezus, ik dank U voor Uw troostende woorden. Woorden van hoop, woorden van troost, woorden ook van erkenning dat U hebt gezien, waar ik doorheen ging. Alleen al die erkenning geneest mijn hart.
