"Mijn Liefste is als een bundeltje mirre dat tussen mijn borsten overnacht." (Hooglied 1:12-14)
Je kunt wel eens ergens aan beginnen, maar soms weet je ook niet waar je uitkomt. Zet een paar pubers bij elkaar en laat hen deze verzen van deze dag maar eens lezen. Uiteindelijk kom je uit tussen de borsten van de bruid. En als je er ov er na gaat denken, dan zeg je: "waar gaat dit nog over?" Nou ja, het gaat over de liefde tussen twee mensen die echt verliefd zijn. En we moeten niet vergeten dat alles poëzie is hoe het hier staat geschreven. Het betekent niet dat we alles letterlijk moeten nemen, het blijft een bepaalde beeldspraak.
Het antwoord van de bruid is een antwoord naar twee kanten. Het is de vraag wat Salomo bedoelt met de nardus van de bruid die zijn geur verspreid. In ieder geval is de Koning daardoor Zich bewust van haar aanwezigheid terwijl Hij aan tafel aanligt. Tenminste dat is minstens het verlangen van de bruid. Wellicht is dit uit te leggen vanuit de gedachte dat Israël ook de wierookoffers bracht voor God. Het Hooglied is namelijk ook uit te leggen vanuit Israël en God. Tegelijk ligt de vraag er naar ons, waardoor Jezus onze aanwezigheid ruikt. Verspreid de geur van onze gebeden en ons geheiligde leven zoveel geur dat Jezus altijd onze aanwezigheid opmerkt?
En in ene adem slaat de bruid om naar haar Liefste. Hoe is haar Liefste? Hij is als een bundeltje mirre dat tijdens haar slaap tussen haar borsten ligt. Daarmee geeft Hooglied geen ruimte om te denken dat je voor het huwelijk bij elkaar in bed mag kruipen, maar het laat zien op welke manier de bruid haar Liefste koestert. Ze geeft Hem in haar bestaan een intieme plaats. Want dat is deze plaats tussen haar borsten. En mirre is dure zalfolie die je huid verzorgd. Zo is haar Liefste.
En tegelijk is ze ook als een tros bloemen uit de wijngaarden van Engedi. Engedi was een dorre plaats, waar een tros bloemen uitzonderlijk was. 's Nachts is haar Liefste altijd in haar gedachten bij haar. Als mirre tussen haar borsten. En tegelijk is Hij ook op de dorre plaatsen van haar leven, haar kleur en geur. Zelfs als er niets meer is, dan is de gedachte aan haar Liefste kleur en geur.
Wat is Jezus voor ons? Is dit de plaats die wij onze Bruidegom geven? Willen we zo intiem met Jezus zijn. Dat als je 's nachts wakker wordt, dat je denkt: wow, Jezus is zo dichtbij mij. Als mirre tussen de borsten van een vrouw. Wellicht was dat in die tijd ook de gewoonte voor een vrouw. En daarnaast, als ons leven dor en doods lijkt, geeft Jezus dan kleur? Is Gods genade in Christus altijd groter dan onze omstandigheden? Misschien is dit wel een hele grote vraag voor je, maar op deze manier beschrijft deze bruid haar Liefste. Altijd en overal is zij in gedachten bij Hem, waar haar hart naar uitgaat.
Gebed: Mijn Liefste, ik wil altijd mijn gedachten laten bepalen door Uw aanwezigheid. Elke dag, elk moment, in dorheid en in overvloed, U bent mijn Liefste.
