"Mijn ziel, keer terug tot uw rust, want de HEERE is goed voor u geweest." (Psalm 116:7)
We kunnen heel psalm 116 natuurlijk heel letterlijk nemen en er van uit gaan dat de banden van de dood, waarin de psalmdichter zich heeft bevonden, letterlijke aanvallen van vijanden waren. We kunnen daarmee ook doorvertalen naar ons nu, dat het hier gaat om hele moeilijke omstandigheden waarin wij terecht kunnen gekomen zijn. En dat kan, maar laten we vandaag even bij deze psalm ook stilstaan vanuit een geestelijk oogpunt. Want ik geloof dat er velen zijn die dan de tekst van vandaag niet werkelijk tot zich laten komen.
Ik weet niet hoe diep jij moest gaan voordat je tot geloof kwam? Welke strijd jij gestreden hebt tot het moment kwam dat je Jezus aannam? Dat is bij de ene of de andere nog wel eens een behoorlijk verschil. Bij de ene is het geleidelijk aan gegaan en bij de ander die zegt: "Man, ik was uitgeteerd, ik heb gezocht, getobt en toch kwam die overgave maar niet.
Hoe het ook is, iedereen die uiteindelijk Jezus heeft aangenomen, zal ook herkennen dat dit Gods genade is geweest en dat Hij Zich heeft ontfermd en Hij je heeft verlost. Die woorden van psalm 116 zijn ook, en misschien wel, juist zo waar. Maar dan vers 7. Want de opdracht die de psalmdichter aan zichzelf geeft is: "Ziel, keer terug tot uw rust."
We hoeven er niet eens zo heel veel over te zeggen, maar durven wij dat tegen onszelf te zeggen? Deze psalmdichter wist dat hoe het ook was, God hem gered had. En op grond daarvan spoort hij zichzelf aan om tot rust te komen. Tot rust omdat hij verlost is. Kom tot rust, want de HEERE is goed voor je geweest.
Ik geloof dat dit bij velen een punt is. Er is vaak nog zoveel strijd, nog zoveel getob met zonde en er is nog zoveel onrust, dat je zou kunnen denken: "Heeft God mij nu echt verlost?" Als jij tot Jezus bent gegaan, dan ben je verlost. Als jij gelooft dat Jezus voor jouw zonden is gestorven en God heeft je dat zo duidelijk laten zien, dan ben je verlost en is God goed voor jou geweest. Als je op zoveel redding en genade antwoord met geloof, dan zijn alle banden van de dood gebroken.
Maar dan nog tot rust komen. En weet je, dat heeft alles te maken met de zekerheid van jouw geloof. Het heeft te maken in hoeverre jij echt durft te geloven dat het zo is, terwijl je het lang niet altijd voelt. Maar dat je toch zegt: "Ik voel het niet, maar ik kies er voor om op grond van mijn geloof in Jezus, nu tot rust te komen." Dit is bij de psalmdichter een keus. En dat klinkt heel vreemd, maar hij herinnert zich wat God heeft gedaan in zijn leven en in dat vertrouwen wil hij kiezen om tot rust te komen. Dat betekent dat je elke leugen die in je gedachten opkomt de deur wijst. Geen leugen laat ik toe, want ik kies voor Gods rust in mijn leven, want Hij heeft mij verlost!
Gebed: Ik kies vandaag om tot rust te komen omdat U mij hebt verlost. U hebt het gedaan, al voel ik dat niet altijd, maar ik kies om U lief te hebben en daarom ook tot rust te komen.
