“De Geest van God werd vaardig over Saul toen hij deze woorden hoorde, en hij ontstak in hevige woede” (1 Samuël 11:6)
Is het niet opmerkelijk dat toen Saul als koning is gezalfd en ook nog eens door het lot is gekozen, hij gewoon teruggaat naar zijn vader en gewoon het boerenwerk weer ter hand neemt. Onbegrijpelijk is het eigenlijk, maar zo gebeurt het wel. En er waren mannen die openlijk de zalving van Saul in twijfel trokken. En leider die niet het gezag krijgt, zou zo maar voor grote problemen kunnen zorgen. Maar het gezag ligt niet wat je krijgt, maar het gezag ligt vooral in het gezag dat je verdient. En natuurlijk spelen daarmee Gods roeping en de uitvoering van de taak bij Saul samen een rol.
Het gaat ineens mis bij Jabes. Plotseling dringen de Ammonieten aan op de stad. Maar voordat ze de stad innemen, bieden ze de inwoners van de stad eerst alle ruimte om een verbond met hen te sluiten. De vraag komt bij de inwoners van Jabes vandaan, maar de Ammonieten lijken heel welwillend. Het aanbod van de inwoners van Jabes is duidelijk: Een verbond sluiten en de inwoners van Jabes zullen de Ammonieten dienen. We zullen op dit voorstel nu niet verder ingaan, maar de Ammonieten willen toch meer. Ze willen best een verbond, maar dan willen ze ook van elke inwoner van Jabes het rechteroog uitsteken. Ze willen schande over Israël brengen. Dat is het doel.
En dan krijgt Saul het te horen terwijl hij gewoon van de akker kwam. En dan blijkt dat het leiderschap bij Saul wel degelijk goed is begonnen. Op dat moment dat hij het hoort wordt Gods Geest ineens vaardig over hem en hij wordt woedend. Dat lijkt een vorm van leiderschap die we zouden moeten afkeuren, maar door de geschiedenis heen blijkt dat hij boos wordt omdat eigenlijk God Zelf verontwaardigd is. Hier wordt Saul boos omdat dit het eigendom van God wordt aangedaan. Hij is hier echt niet gericht op zichzelf, maar op God.
Hij snijdt vervolgens de ossen aan stukken en stuurt die door het hele land heen met de belofte erbij dat iedereen die niet met hem meegaat de strijd in, er op kan rekenen dat dit ook met zijn ossen zal gebeuren. En dit maakt het volk bang voor de vreze van de HEERE. Er komt ontzag voor zijn leiderschap omdat hij het hier opneemt voor Gods zaak. Dat ligt de kracht van een leider over Gods eigendom. Zodra God, Zijn eer, Zijn glorie en Zijn Koninkrijk niet in het centrum staat, dan gaat het mis, maar hier strijd Saul de goede strijd zonder op zichzelf gericht te zijn.
En wat is dan na de overwinning het gevolg? Dat zelfs de mannen die openlijk twijfelden, niets meer te zeggen hadden. Er staan er zelfs in het volk op die deze mannen om het leven willen brengen. Maar daar komt bij Saul niets van in, want op deze dag zal er niemand sterven omdat God aan Israël de overwinning heeft gegeven. Dit is leiderschap zoals God het bedoelt. Leidinggeven voor God! Dan is er ook zegen. God moet in het centrum van elk leiderschap staan en zeker ook in de kerk. En velen noemen wel de naam van God, maar bepalen hun eigen agenda en plannen.
Gebed: HERE God, ik zet U in het centrum van mijn keuzes, daar waar ik leiding geef, wil ik daarin helemaal gericht zijn op U, Uw Koninkrijk, Uw eer en Uw glorie.
