"Wat betekenen deze stenen voor u?" (Jozua 4:6b)
Er zijn wel eens mensen die het vreemd vinden als je dingen als herinnering bewaard. Sommigen noemen het zelfs afgoderij. Nu gaan we het over afgoderij ook nog wel een keer hebben, maar het is de vraag of het verzamelen van herinneringen daar onder valt. En misschien zeg jij: dat zal wel meevallen. Maar wat nu als je ervaringen met God hebt gehad en je neemt van de plaats waar dat gebeurde een herinnering mee? Vroeger zeiden ze: "Op oud brood kun je niet leven." Ze bedoelden dan dat je aan oude ervaringen niets hebt en dat je in je leven met God, telkens nieuwe ervaringen moet opdoen om je leven met God levend te houden. Het is maar de vraag of dit wel echt Bijbels is.
Israël was ondertussen achter de ark aangegaan en had het water van de Jordaan uit elkaar zien gaan. Trouwens, dat doet verzoening ook altijd: De stromen van Gods toorn over de zonde van jou, worden onderbroken door een pad er doorheen, richting het beloofde land, als je achter Jezus, de Verzoener aangaat. Dan ga je dwars door de toorn van God heen, zo het beloofde land binnen. Israël doet het ons eigenlijk voor. Ze ervaren op dit moment dat waar de ark van de verzoening voorop gaat, dat het water dat scheiding maakte tussen hen en het beloofde land aan de kant ging en er een pad kwam door het water. Sterker nog, de rivier droogt zelfs op. Het water vloeit weg. En zo is het ook met Gods genade voor jou en mij: Waar Jezus in je leven je Verzoener is, droogt de stroom van Gods toorn op.
En dit zijn ervaringen, ook voor het volk Israël die je niet alleen nooit meer mag vergeten, maar waarover ook de kinderen onderwezen moeten worden. En het bijzondere van God is, is dat Hij ook een God van symboliek is. Heb je de Bijbel wel eens gelezen door een bril van symboliek? Het zal je verbazen hoeveel symboliek God gebruikt, maar ook hoeveel tastbare herinneringen een rol spelen in de Bijbel. Herinneringen die je terugbrengen bij eerdere ervaringen.
Het volk was door de Jordaan, maar de priesters moeten nog even blijven staan. God heeft nog een boodschap voor Mozes, want hij moet uit elke stam een man nemen die vanaf de plaats waar de voeten van de priesters stonden, een grote steen zouden meenemen uit de rivier. Verzoeningsstenen, zou je kunnen zeggen. God had eeuwig het volk in de woestijn moeten laten, maar door Zijn verzoening baant Hij een weg door de rivier. Hij Zelf heft de scheiding op en zoekt het contact met het volk. En die stenen zijn ter herinnering. Zodat de kinderen zullen vragen waar die stenen voor zijn en ook voor hun eigen herinnering.
En wij, welke tastbare, zichtbare herinneringen hebben wij vanuit onze ervaring met God? Laten we eerlijk zijn, maar als het goed is zou dat toch ondertussen al een hele verzameling moeten zijn. Hoe meer je wandelt met God, hoe meer stenen je onderweg mag meenemen. Momenten waar iets tussen jou en de Heere gebeurde. Zichtbare herinneringen, zodat het nageslacht zal vragen: Vertel eens, waar is dit van? Begin maar eens om bij elke geestelijke ervaring met God, te verzamelen. Pak iets op van die plaats, op dat moment.
Gebed: Vader God, U geeft zoveel zegeningen en momenten met U. Help mij om daar herinneringen bij te verzamelen, misschien mag het letterlijk een kast vol worden.
