"En roepende met luide stem gaf Jezus de geest." (Markus 15:37)
Vandaag staan we in stilte stil bij het sterven van Jezus. Aan het kruis hing Jezus in Zijn diepste lijden en pijn. Na de zalving in Bethanië is het snel gegaan. Na het laatste Avondmaal werd Jezus opgepakt en aan het kruis gehangen. En je kunt je afvragen op welk moment het lijden het zwaarste was. Welk van de kruiswoorden was het heftigste? Was dat de godverlatenheid? Dat was de hel aan het kruis, dat was precies wat straks de hel zal zijn voor elke ongelovige.
Wat opvalt is dat in elk van de Evangeliën vermeld wordt dat Jezus de geest gaf. Daar hebben wij zoiets van gemaakt dat dit gelijk is aan je laatste adem uitblazen. De term dat iemand de geest geeft is het moment van sterven. En ons gezegde komt uit het Evangelie vandaan. En toch was het niet wat wij er bij voelen. De term dat iemand de geest geeft is een passieve term geworden. Het overkomt je. Maar het feit dat Jezus Zijn geest geeft is niet passief, maar een bewuste keus.
Het sterven van Jezus kwam ook erg snel, gezien de tijd van kruisiging. Maar Jezus zegt ook dat Hij Zijn geest in Gods handen legt, en dan sterft Hij. Lukas spreekt hier heel duidelijk over en de aanhaling uit psalm 31 is duidelijk aanwezig. Eigenlijk was psalm 31 een regel uit een Joods kindergebed dat een kind zong voor het slapen gaan. En met dat het kind ging slapen gaf hij zijn leven in Gods handen voor de nacht.
En Jezus is na gedane arbeid moe en Hij gaat slapen. Slapen in het graf, tot het moment dat Zijn Vader zegt dat Hij mag opstaan. En... wat een overgave is dit van Jezus geweest. Zijn Vader, Die Hem in het heetst van de strijd totaal had verlaten, aan Hem geeft Jezus Zijn geest over. Hij legt Zijn ziel weg in Vader handen, terwijl Zijn Vader Hem net had verlaten. Zoveel vertrouwen had Jezus in Zijn Vader. Hij, Die de straf van de hele wereld droeg, wist dat als alles vergeven was, Hij met een gerust hart Zijn geest in de handen van Zijn Vader kon leggen.
Maar de vraag is, of wij Jezus hierin durven volgen? Durf jij je leven in Gods handen te leggen en te zeggen: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest." Dat je je leven helemaal legt in Gods Vaderhanden, in het vertrouwen dat waar Jezus jouw vergeving verdiende, God jouw leven in genade helemaal aanneemt. Met zoveel vertrouwen leven dat je echt durft te zeggen: "Vader, hier is mijn leven en U zult het bewaren en beschermen en neem het voor nu maar zodat ik kan leven voor U."
Ook dat is geloof. Geloven is niet alleen geloven dat Jezus voor jou is gestorven, maar het is ook je leven in Gods handen leggen en vertrouwen dat Hij ermee gaat doen wat Hij het beste vindt.
Gebed: Vader, ik leg mijn hele leven in Uw handen, want ik vertrouw dat U mij in genade aanneemt en ik verlang om werkelijk in mijn bestemming te wandelen. Neem mijn leven maar in Uw handen.
