"En toen Hij in Bethanië was, in het huis van Simon de melaatse, kwam er, toen Hij aanlag, een vrouw met een albasten fles met zuivere narduszalf en nadat zij de albasten fles gebroken had, goot zij hem uit op Zijn hoofd." (Markus 14:3)
Het is maar de vraag wat je voor Jezus overhebt... Dat is vaak de opmerking die bij dit gedeelte geplaatst wordt. Wat heb je over voor Jezus? Maar het wel de vraag of dat dit het is waar het hier nu echt om gaat. Zou het hier gaan om iemand die Jezus al haar liefde wil geven? Iemand die zoveel overhad voor Jezus dat ze zoveel dure zalf voor Hem over had? Want dat is toch nergens voor nodig? Dan is de beschuldiging dat dit verkwisting is wel terecht.
Maar het is niet zomaar een liefdesdaad van deze vrouw, die in de andere Evangelieën Maria blijkt te zijn. Misschien is deze vrouw de enige in de hele kring rondom Jezus die werkelijk zag Wie Jezus was. Wat de discipelen allemaal niet begrepen, lijkt zij dus wel te begrijpen. Zij beseft blijkbaar als enige wat er nu echt aan de hand is. Want deze zalving van Maria was er niet zomaar eentje.
Jezus kent ook haar hart en Jezus zegt dat ze dit deed ter voorbereiding op Zijn begrafenis. Zij wist dat Jezus ging sterven, zij had dus een veel duidelijker beeld van Wie Jezus was dan alle anderen. De zalf die ze had meegebracht is waarschijnlijk de zalf geweest die elke Jood in huis had. Dit was een kruik met hele dure zalf en zodra iemand wat geld over had kocht hij er weer wat van die zalf bij. En met al die kleine beetjes werd de kruik uiteindelijk vol. En deze zalf werd dan uiteindelijk gebruikt voor het moment van het sterven. Iemand die stierf werd dan met zijn eigen zalf, die hij door heel zijn leven bijeen gebracht had, gezalfd zodat het lichaam lang bleef geuren. Eigenlijk zolang totdat de beloofde Messias zou komen.
En deze dure zalf, is bij deze daad van Maria geen verkwisting. Deze zalf gebruikte ze om haar geloof in Jezus te uiten. En nog dieper gezien belijdt ze dus met de dood van Jezus, en de zalf daarvoor, haar eigen dood. Want Jezus sterft straks als de Messias voor haar. En dan wordt deze zalf ineens van een hele andere orde. En de reacties van de anderen zijn niet vreemd, het was ook niet alleen Judas die zo reageerde. Maar de reactie laten wel zien dat ze er nog niets van begrepen.
Maar wij, begrijpen wij het wel? Ja, dat Jezus stierf voor onze zonden, dat lukt vaak nog wel, maar dat in Jezus ook wij sterven en dat we dat belijden dat niet meer ik leef, maar Jezus in mij, dat is wel een stap dieper. Maria gaf haar sterfolie aan Jezus, omdat Hij in haar plaats zou sterven. Het waren geen woorden, het was misschien nog niet eens de daad, maar de geur getuigde van het geloof van Maria. En dan is het de vraag welke geur wij aan Jezus geven Die in onze plaats stierf.
Gebed: Jezus, ik wil U niet alleen eren met woorden en met daden, ik wil U al mijn geur geven. Ik wil U zalven met de geur van mijn geloof. U stierf voor mij, zodat ik niet meer hoef te sterven en straks mag gaan slapen totdat U terugkomt!
