"Maar wij verlangen ernaar dat ieder van u dezelfde inzet toont, tot volle zekerheid van de hoop tot het einde toe, opdat u niet traag wordt, maar navolgers bent van hen die door geloof en geduld de beloften beërven." (Hebreeën 6:11 en 12)
Het waren twee dagen nogal stevige woorden. En als je dan zit na te denken dan besef je dat ook. Eerst de woorden van teleurstelling over het baby-zijn van de Hebreeën en ook de waarschuwing aan ons adres. En die zorg om de groei in het geloof richting de volwassenheid zijn ook voor ons waarschuwingen. En vervolgens die woorden om niet bezig te blijven om mensen die zich niet willen bekeren op te roepen tot bekering. Ook dat zijn stevige woorden en hoe langer je er over nadenkt hoe heftiger ze lijken te zijn. Want die keus maak je toch niet. Je laat iemand die nog niet gelooft toch niet aan zijn lot over?
Toch is de vergelijking duidelijk. Regen dat valt op het gewas is nuttig, maar de regen die valt op het onkruid is zinloos. Zo vergelijkt de schrijver ook het Evangelie. En ook de schrijver weet dat zijn woorden aankomen. Maar dan schakelt hij ook weer om naar zijn lezers. Want hij twijfelt aan zijn lezers niet . Die zijn niet dat land vol met onkruid waar de regen zinloos op valt. Dat zijn anderen, degenen die Jezus laten voor wat Hij is.
Maar daarmee is hij tegelijk ook niet klaar en zijn wij er ook nog niet mee klaar. Want de baby's in het geloof zijn baby's gebleven omdat alle energie is weggelekt naar de basis van het geloof richting onbekeerden. Het heeft het kruis van Jezus openlijk tot schande gemaakt. En met de schrijver wil ik je zeggen dat ik verwacht dat je volle inzet zult tonen tot de zekerheid van de hoop van de zaligheid. De inzet waar we toe opgeroepen worden is de inzet om nu echt door te groeien tot volwassenheid. En wat die volwassenheid is, wordt duidelijk als Jezus ons op een andere manier wordt voorgesteld. De basis is namelijk dat Hij voor onze zonden stierf. Dat is Zijn Priesterschap. En dat hoef je niet meer uitgelegd te krijgen. Dat is babyvoedsel.
Je krijgt nu de opdracht om nooit meer genoegen te nemen met melk en er wordt van je verwacht dat je inzet toont om te groeien. Groei in de hoop van de zaligheid en de beloften die er liggen voor straks. Weet je... baby's zijn onstabiel in het geloof. Dan val je terug, ben je de hoop op de toekomst kwijt. En dat komt omdat je de volwassenheid niet hebt. En daar gaan we ons naar uitstrekken. Ik vraag je om een keus voor God. En wilsbesluit om te willen groeien naar volwassenheid, om Jezus en Zijn Koninkrijk verder en dieper te leren kennen dan alleen het kruis.
Want Jezus is namelijk niet alleen Priester, maar ook Koning van Zijn Koninkrijk. Daar zit het volwassen geloof, want hoe meer je gaat leven uit dat Koninkrijk en dat gaat toepassen, hoe vaster de hoop in je leven zal zijn. Word niet traag, maar strek je uit naar de beloften die als erfenis op je wachten. Weg met de twijfel en groei in geloof en grijp je vast aan de hoop.
Gebed: Slechts één gebed wil ik vandaag uitspreken, Vader, ik kies er voor om niet langer genoegen te nemen met onvolwassenheid en ik strek mij uit naar volwassenheid.
