Thema: Lijdenstijd

"Zij antwoordden Hem: Jezus de Nazarener. Jezus zei tegen hen: Ik ben het. En Judas die Hem verraadde stond ook bij hen." (Johoannes 18:5)

Hoe bekend zou Jezus geweest zijn? Als je de Evangeliën leest, lijkt het er in ieder geval op dat iedereen wel van Jezus had gehoord. De verhalen gingen door het hele land. Of ook de Romeinen het op die manier hebben meegekregen is natuurlijk niet helemaal zeker, maar je kunt je toch bijna onmogelijk voorstellen dat dit aan hen is voorbij gegaan. De manier hoe Jezus zieken genas, zelfs doden opwekte, dat wordt op een gegeven moment ook echt wel gezien. Je kunt je dus ook afvragen of het nodig was om een verrader als Judas nodig te hebben om te weten Wie je gevangen moet nemen. Waarschijnlijk wilden ze vooral zekerheid hebben. Het is dan opmerkelijk hoe de reactie is van de soldaten die Jezus moeten oppakken.

Als je de podcast hebt meegeluisterd over dit gedeelte, weet je wat er gebeurde toen Jezus Zichzelf voorstelde met de woorden "Ik ben". Maar ik wil vanuit dit zelfde gedeelte nu ook even stilstaan bij wat Jezus in Zijn emotie moet hebben meegemaakt. Natuurlijk was Jezus almachtig en konden de soldaten niets doen als Jezus dat niet wilde. Hij hoefde maar te spreken en ze konden niet meer op hun benen staan. Maar er is ook een andere kant. Het moment dat Jezus uit de hof van Gethsemané kwam en de soldaten op Hem afkwamen moet in de eerste plaats een enorme vernedering zijn geweest. Als je onschuldig bent en er worden 600 soldaten op je afgestuurd, want zo groot was een legerafdeling, dan is dit verschrikkelijk vernederend. Jezus werd gelijkgesteld aan de grootste misdadiger die je je kon voorstellen. En dat terwijl er nog geen pistolen waren en Hij hooguit met een zwaard zou kunnen vechten. Moet je dan op de meest vreedzame man van de wereld een afdeling soldaten afsturen?

Jezus, hier wel met de zonden van de hele wereld beladen en voor God schuldig als plaatsvervanger, was voor de soldaten nog steeds de mens Jezus die nog nooit iets verkeerd had gedaan. En als ze dan Hem op deze manier vernederend benaderen en Jezus hen de vraag stelt Wie ze zoeken, dan blijkt ook nog eens dat ze niet eens weten Wie Jezus is. Of in ieder geval doen ze alsof ze Jezus niet kennen en niet weten wie ze moeten oppakken. Vernederend om als schuldloze misdadiger te worden opgepakt, maar ook vernederend dat terwijl iedereen heeft gezien wat Jezus aan goeds deed, om niet herkent te worden door deze soldaten. En bedenk dan ook nog eens dat Malchus erbij was en met hem waarschijnlijk nog wel meer mensen uit het huis van de hogepriester.

Ik weet niet hoe het jou vergaat als je afgelopen tijd gezien bent door veel mensen en je bent vervolgens in de supermarkt en niemand herkent je? Ik maak het meestal andersom mee: Veel mensen kennen mij wel, maar ik ken de ander niet, omdat ik die soms alleen maar vanaf het podium of van achter de microfoon zie. Dat is uit te leggen, maar andersom eigenlijk niet.

Jezus wordt niet alleen vernederd in wat er straks gebeurt als Hij wordt verhoord, maar ook nu, terwijl Hij zeker geen vreemde in het land was. En misschien doen ze wel net of ze Hem niet kennen. Herken jij Jezus wel als Hij door Zijn Geest onder ons werkt? Het is nu zo totaal anders, iets van de vernedering van Jezus op dit moment kunnen wij hooguit in wat beelden bedenken. Maar tegelijk het niet willen kennen van Jezus, terwijl Hij zoveel doet, dat is ook nu nog steeds zo. Ontkennen wat God doet zit op dezelfde lijn. Of wat ooit iemand zei na een paar krachtige wonderen van God en geloof wat dat uitwerkte: "We zullen over een paar jaar nog wel eens zien." Zo van: Ik erken niet zomaar dat iets van God is. Zo letterlijk als toen, nee dat natuurlijk niet meer, maar Jezus niet herkennen, terwijl Hij wel werkt, ook nu nog steeds.

Gebed: Heer, U werkt en dat wordt gezien, maar lang niet altijd erkent. Ik wil altijd Uw werk zien en U herkennen en niet met veroordelende gedachten op U afkomen, maar U alle eer en aanbidding geven.