"Paulus, een apostel, geroepen, niet vanwege mensen, ook niet door een mens, maar door Jezus Christus en God de Vader, Die Hem uit de doden opgewekt heeft." (Galaten 1:1)
Wat maakt dat de kerk, van vroeger tijden af al, niet bij machte is geweest om het Evangelie in haar volle kracht vast te houden? Telkens blijkt dat het onmogelijk lijkt te zijn om werkelijk bij de basis te blijven en door alle eeuwen heen moet er blijkbaar altijd weer iets menselijks worden toegevoegd aan de waarheid van Gods genade. En nu is het heel makkelijk om naar behoudende kerken te wijzen, waar onzekerheid van het geloof er nog steeds voor zorgt dat mensen iets proberen te verdienen. Maar aan de andere kant van de kerk is het al niet veel beter. Bij de ene gemeente krijg je God aan je kant als je de tienden geeft en bij de andere gemeente moet je vooral op dankdag heel veel offeren. Bij de ene gemeente moet je dat ander in zijn waarde laten tot het uiterste toe, want dat is liefde voor God en bij de andere kerk moet je elke zonden aanwijzen want dat is pas liefde voor God.
Het zijn maar een paar dingen die ik nu noem en de lijst is oneindig uit te breiden, maar de conclusie dat Gods genade genoeg is, blijft lastig, omdat wij mensen graag er zelf iets voor blijven doen. De brief aan de gemeente in Galatië, die Paulus schrijft, laat hetzelfde probleem al zien en Paulus begrijpt niet hoe het mogelijk is dat mensen hun vrijheid in Christus zo makkelijk en vooral zo snel opgeven. Ergens in de brief noemt hij hen zelfs ‘betoverd’. Nu kunnen we dat woord het beste vertalen met ons woord voor ‘manipulatie’. Als we dat woord noemen, begrijpen we ineens waar het echt om gaat, want dat herkennen we wel. Leiders die manipulerend proberen om alle schapen bij elkaar te houden. En dat is nog niet eens altijd bewust, maar heel vaak speelt angst een grote rol.
Paulus gaat in zijn brief aan de Galaten in op deze problematiek, die niet ver bij ons vandaan staat. Misschien is zelfs deze brief wel een brief waarin traditionele en evangelische christenen zich samen herkennen, want je vrijheid in Christus blijkt maar al te vaak heel erg kwetsbaar en is geroofd voordat je het weet.
De boodschap van de brief aan de Galaten is niet de boodschap van Paulus. Dat maakt Paulus direct duidelijk aan het begin van zijn brief. Hij stelt zich voor en zegt dat hij niet is geroepen vanwege mensen of door mensen, maar door Jezus Christus en door God. De woorden die hij schrijft, zijn dus niet zijn woorden. Hij is slechts een gezant en het enige dat hij doet is het Evangelie brengen zoals God hem dat heeft opgedragen.
Het is goed om dit te beseffen. Toen ik in Utrecht studeerde kreeg ik exegese Nieuwe Testament van een docent die zei: “die brieven van Paulus moet je niet te hoog inschatten, hij was gewoon één van de vele schrijvers in die tijd en niet meer dan ene Paulus. Gezag moet je aan zijn woorden niet toekennen, hij was slechts een man die een brief schreef.” Als je zo kijkt naar de brieven in het Nieuwe Testament, dan zijn we snel uitgepraat, want dan dragen deze brieven geen Goddelijk gezag. Paulus had met dit punt ook al heel wat te stellen, want doorlopend is er getwijfeld aan zijn woorden, daarom begin hij in deze brief gelijk met zijn roeping. Het zijn woorden namens God en de pijn dat de gelovigen zo snel afdwalen is niet alleen zijn pijn, maar ook die van God Zelf en Paulus wordt namens Hem gezonden en spreekt daarom woorden van Goddelijk gezag.
Gebed: Jezus, het is Uw genade en Uw genade alleen. Maak dat fundament voor mij nog sterker en nog krachtiger. Niet iets van mij, maar alleen Uw werk in en door mij heen.
