"Ik herinner u eraan hoe ik u, toen ik naar Macedonië reisde, ertoe opgeroepen heb in Efeze te blijven om sommigen te bevelen geen andere leer te onderwijzen." (1 Timotheüs 1:3)
Het is soms heel lastig om te doen wat Paulus hier doet. Coaching in de kerk is iets heel moois. Anderen laten groeien in geloof en in bediening is misschien wel het mooiste dat je mag meemaken als volwassen gelovige. Maar er zit wel een andere kant aan, die nooit makkelijk is. Het is prachtig als God je met iemand laat oplopen die jij mag leiden, die je mag onderwijzen, die je mag leren om een discipel te zijn, maar er komt een moment dat je diegene ook weer los moet durven laten.
Misschien is dit wel het moeilijkste bij coaching. Echt coachen in de bediening betekent dat afstand houden er niet bij is. Paulus is als een vader voor Timotheüs geweest. Dat laat zien dat Paulus heel veel van zichzelf aan Timotheüs heeft laten zien. En de band die ontstaan is, is heel erg hecht geweest. En dan komt het moment dat je weet dat God van je vraag om zelf verder te gaan en de ander in zekere zin los te laten, omdat het tijd is om te gaan vermenigvuldigen. Het is tijd dat de gezamenlijke bediening, twee bedieningen gaan worden. Dit is altijd de bedoeling van Jezus geweest. Hij heeft nooit gewild dat we als een hechte club christenen bij elkaar zouden blijven en altijd bezig zouden zijn om elkaar te verwarmen. Natuurlijk zijn er momenten dat je dit nodig hebt, maar besef dat als God je met iemand laat oplopen, dat God ook een moment zal kiezen om te zeggen: "Nu mag je hem of haar zelf op pad sturen."
En is dit spannend? Ja, dit is megaspannend! Want hoe zal het gaan? En hoe ga je op dat moment ook zelf weer om met de lege plaats naast je? Ik zeg wel eens: "Ik heb doorlopend één of twee mensen naast mij lopen waar ik een coach voor mag zijn en die intensief met mij optrekt." En dat is echt zo, maar al heel vaak heb ik mensen op een niveau mogen brengen waarop ze zelf verder mochten in de bediening en ik ook weer moest loslaten en hooguit nog wat op afstand iets kon betekenen. En de lijn is altijd open, maar het wordt dan wel anders. En het bijzondere is, dat als je voor deze manier van leven wilt openstaan, dat God je altijd weer nieuwe mensen geeft die je een stap verder mag brengen. Alleen ben jij bereid om die ander ook telkens weer los te laten om een ander de kans te geven om ook te mogen groeien?
Paulus is verder gegaan naar Macedonië. Misschien stonden Paulus en Timotheüs samen op het strand toen Paulus het viasioen had gehad van 'kom over en help ons' en heeft Paulus gezegd: "Mijn zoon, het is nu tijd dat jij het hier in Efeze zelf mag gaan doen en ik mag verder." En de vraag aan jou is of jij bereid bent om op deze manier een geestelijke vader of moeder te zijn en deze keuzes te maken voor het Koninkrijk van God?
Gebed: Heer, misschien is het wel het bijzonderste dat ons kan overkomen dat wij mogen loslaten nadat we iemand hebben mogen brengen op het niveau waar U diegene wilde hebben. Dank U wel voor zo'n prachtige taak en wilt U helpen om telkens ook weer los te laten.
